THE TRAIL OF TEARS

"THE TRAIL OF TEARS"  THE CHEROKEE  REMOVAL 1838-1839.

In 1838 and 1839, as part of Andrew Jackson's Indian removal policy, the Cherokee nation was forced to give up its lands east of the Mississippi River and to migrate to an area in present-day Oklahoma.
The below Five civillazed tribes were forced for relocation.
The Cherokee, Muscogee (Creek), Chickasaw, Choctaw and Seminole Nations, all of whom were relocated from their original homelands to sections of present-day Oklahoma during the early-to-mid 1800s.
 The Cherokee people called this journey the "Trail of Tears," because of its devastating effects.
The trail continued west into Oklahoma, a total distance of nearly 1,000 miles. The Cherokee originally anticipated that this journey would only take about two months.They traveled by foot, horse, wagon, or steamboat.
The Trail of Tears found its end in Oklahoma. Nearly a fourth (4000)of the Cherokee population died along the march. It ended around March of 1839.

Greek translation :
Tο 1838 και το 1839, ως μέρος της Ινδιάνικης πολιτικής απομάκρυνσης απο τον  Andrew Jackson, το έθνος των Cherokee αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τα εδάφη του ανατολικά του ποταμού Μισισιπή και να μεταναστεύσει σε μια άλλη περιοχή, στην σημερινή Οκλαχόμα.
Οι κάτωθι πέντε "πολιτισμένες" κατα τούς Αγγλο-Ευρωπαίους, φυλές που αναγκάστηκαν να μετεγκατασταθούν ήταν.
Οι Cherokee, Muscogee (Creek), Chickasaw, Choctaw και Seminole, όλες οι φυλές μεταφέρθηκαν από τις αρχικές τους πατρίδες σε τμήματα της σημερινής Οκλαχόμα κατά τα πρώτα μέσα του 1800.
  Οι  Cherokee ονόμασαν αυτό το ταξίδι το "Trail of Tears", λόγω των καταστροφικών επιπτώσεών του.
Το μονοπάτι συνεχίστηκε δυτικά στην Οκλαχόμα σε μια συνολική απόσταση περίπου 1.000 μιλίων. Οι Τσερόκι προσδοκούσαν οτι αύτό το ταξίδι θα διαρκούσε μόνο δύο μήνες. Ταξίδευσαν με τα πόδια, τα άλογο, τις άμαξες ή το ατμόπλοιο.

 "Το μονοπάτι των δακρύων" έλαβε τέλος στην Οκλαχόμα. Σχεδόν το ένα τέταρτο (4000) του πληθυσμού των Cherokee πέθανε κατά την διάρκεια της πορείας και τελείωσε γύρω στο Μάρτιο του 1839.

MAJOR INDIAN BATTLES AND RESERVATIONS

CATTLE TRAILS AND PASSAGES

OLD WEST TOWNS

 DEATH VALLEY.

 DODGE  CITY.
If you’ve ever had to “get out of Dodge,” you may understand what this wildest of Wild West towns was like back when Wyatt Earp and Bat Masterson were patrolling the streets.


What it was like back then: Dodge City served as a railhead for longhorns coming up from Texas to be put on a trail and shipped west. It also boasted an alarmingly high number of gunfighters, brothels, and all other manner or Wild West shenanigans.

DODGE CITY MAP.

SITTING BULL

Sitting Bull 
 (1831–1890)
Sitting Bull was a Teton Dakota Indian chief under whom the Sioux tribes united in their struggle for survival on the North American Great Plains.
Sitting Bull joined his first war party at 14 and soon gained a reputation for bravery in battle. In 1868 the Sioux accepted peace with the U.S. government, but when gold was discovered in the Black Hills in the mid-1870s, a rush of white prospectors invaded Sioux lands. Sitting Bull responded but could only win battles, not the war. He was arrested and killed in 1890.
Early Years:
Arguably the most powerful and perhaps famous of all Native American chiefs, Sitting Bull was born in 1831 in what is now called South Dakota.
The son of an esteemed Sioux warrior named Returns-Again, Sitting Bull looked up to his father and desired to follow in his footsteps, but didn't show a particular talent for warfare. As a result he was called "Slow" for his apparent lack of skills.
At the age of 10, however, he killed his first buffalo. Four years later, he fought honorably in a battle against a rival clan. He was named Tatanka-Iyotanka, a Lakota name that describes a buffalo bull sitting on its haunches.
Much of Sitting Bull's life was shaped by the struggles against an expanding American nation. When Sitting Bull was young he was chosen as leader of the Strong Heart Society. In June 1863 took up arms against the United States for the first time. He fought American soldiers again the following year at the Battle of Killdeer Mountain.
In 1865 he led an attack on the newly built Fort Rice in what is now called North Dakota. His skills as a warrior and the respect he'd earned as a leader of his people led him to become chief of the Lakota nation in 1868.
Confrontation with American soldiers escalated in the mid-1870s after gold was discovered in the Black Hills, a sacred area to Native Americans that the American government had recognized as their land following the 1868 Fort Laramie Treaty.
As white prospectors rushed into the Sioux lands, the American government tabled the treaty and declared war on any native tribes that prevented it from taking over the land. When Sitting Bull refused to abide by these new conditions, the stage was set for confrontation.
Sitting Bull's defense of his land was rooted both in the history of his culture and in the fate he believed awaited his people. At a Sun Dance ceremony on the Little Bighorn River, where a large community of Native Americans had established a village, Sitting Bull danced for 36 consecutive hours, slashed his arms as a sign of sacrifice, and deprived himself of drinking water. At the end of this spiritual ceremony he informed villagers that he had received a vision in which the American army was defeated.
In June 1876, just a few days later, the chief led a successful battle against American forces in the Battle of the Rosebud. A week later he was engaged in battle again, this time against General George Armstrong Custer in the now famous Battle at Little Bighorn. There, Sitting Bull led thousands of Sioux and Cheyenne warriors against Custer's undermanned force, wiping out the American general and his 200-plus men.
For the U.S. government the defeat was an embarrassment, and the Army doubled down its efforts to wrest control of the territory from Native American tribes. To escape its wrath, Sitting Bull led his people into Canada, where they remained for four years.
In 1881 Sitting Bull returned to the Dakota territory, where he was held prisoner until 1883. In 1885, after befriending Annie Oakley, he joined Buffalo Bill Cody's Wild West Show.
The pay was more than good—$50 a week to ride once around the arena—but Sitting Bull quickly grew tired of the performances and life on the road. He was shocked by the poverty he saw in the cities, and coupled with the hatred that was directed toward him by some of the show's audience members, Sitting Bull decided to return to his people. would rather die an Indian than live a white man," he famously said.
Final Years
Back home, in a cabin on the Grand River not far from where he'd been born, Sitting Bull lived his life without compromise. He rejected Christianity and continued to honor his people's way of life.
In 1889 Native Americans began to take up the Ghost Dance, a ceremony aimed at ridding the land of white people and restore the Native American way of life. Sitting Bull soon joined it.
Fearing the powerful chief's influence on the movement, authorities directed a group of Lakota police officers to arrest Sitting Bull. On December 15, 1890, they entered his home. After they dragged Sitting Bull out of his cabin, a gunfight followed and the chief was shot in the head and killed. He was laid to rest at Fort Yates in North Dakota. In 1953, his remains were moved to Mobridge, South Dakota, where they remain today.
Source :www.biography.com


Greek translation :
ΚΑΘΙΣΤΟΣ  ΒΟΥΒΑΛΟΣ - SITTING BULL (1831-1890)
Ο Sitting Bull ήταν ένας Ινδιάνος άρχηγός των Teton Dakota, κάτω από τον οποίο οι φυλές Sioux ενώθηκαν στον αγώνα τους για επιβίωση στις Βόρειες Αμερικανικές Μεγάλες Πεδιάδες.
Ο Sitting Bull  έλαβε μέρος σε μάχη στα 14 και σύντομα κέρδισε τη φήμη για ανδρεία στη μάχη. Το 1868 οι Sioux συμφώνησαν για ειρήνη με την αμερικανική κυβέρνηση, αλλά όταν ανακαλύφθηκε ο χρυσός στην περιοχή Black Hills στα μέσα της δεκαετίας του 1870, οι λευκοί εισέβαλαν βίαια στα εδάφη του Sioux. Ο Sitting Bull αντιτάχθηκε, αλλά μπόρεσε μόνο να κερδίσει μάχες, όχι τον πόλεμο. Συνελήφθη και σκοτώθηκε το 1890.
Πρώτα χρόνια:
Αναμφισβήτητα ο πιο ισχυρός και ίσως διάσημος από όλους τους αρχηγούς των Ινδιάνων, ο Sitting Bull γεννήθηκε το 1831 σε αυτό που τώρα αποκαλείται Νότια Ντακότα.
Ήταν γιος ενός αξιότιμου πολεμιστή του Σιού, και ονομάστηκε αύτος που "Επιστρέφει -  πάλι" ο Sitting Bull θαύμαζε τον πατέρα του και θέλησε να ακολουθήσει τα βήματά του, αλλά δεν έδειξε ιδιαίτερο ταλέντο για πολέμους. Ως αποτέλεσμα ονομάστηκε "αργός" για την προφανή έλλειψη δεξιοτήτων του.
Ωστόσο, στην ηλικία των 10 ετών, σκότωσε τον πρώτο του βουβάλι. Τέσσερα χρόνια αργότερα, πολέμησε έντιμα σε μια μάχη εναντίον μιας αντίπαλης φυλής. Ονομάστηκε Tatanka-Iyotanka, ένα όνομα Lakota που περιγράφει έναν ταύρο  που κάθισε στα πόδια του.
Ένα μεγάλο μέρος της ζωής του Sitting Bull διαμορφώθηκε από τους αγώνες ενάντια σε ένα αναπτυσσόμενο αμερικανικό έθνος. Όταν ο Sitting Bull ήταν νέος, επιλέχθηκε ως ηγέτης της Strong Heart Society. Τον Ιούνιο του 1863 ξεκίνησε για πρώτη φορά ένοπλο αγώνα εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών. Πολέμησε πάλι έναντίων Αμερικανών στρατιωτών την επόμενη χρονιά στη Μάχη του Killdeer Mountain.
Το 1865 οδήγησε μια επίθεση στο νεόκτιστο Fort Rice σε αυτό που τώρα αποκαλείται Βόρεια Ντακότα. Οι δεξιότητές του ως πολεμιστής και ο σεβασμός που είχε κερδίσει ως αρχηγός του λαού του τον οδήγησαν να γίνει επικεφαλής του έθνους Λακοτά το 1868.
Η αντιπαράθεση με τους αμερικάνικο στρατό κλιμακώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1870, αφού ανακάλυψαν χρυσό στην περιοχή Black Hills, μια ιερή περιοχή για τους Ινδιάνους και που η αμερικανική κυβέρνηση είχε αναγνωρίσει ως γη τους μετά τη συνθήκη Fort Laramie του 1868.
Καθώς οι λευκοί έποικοι έσπευσαν στα εδάφη του Σιού, η αμερικανική κυβέρνηση κατέλυσε τη συνθήκη και κήρυξε τον πόλεμο σε όλες τις γηγενείς φυλές που την εμπόδιζαν να καταλάβουν την περιοχή. Όταν ο Sitting Bull αρνήθηκε να συμμορφωθεί με αυτές τις νέες συνθήκες, ολα ήταν έτοιμα για πολεμική αντιπαράθεση.
Η υπεράσπιση της γης από τον Sitting Bull είχε τις ρίζες της τόσο στην ιστορία του πολιτισμού του όσο και στη μοίρα που πίστευε ότι περίμενε τον λαό του. Σε μια τελετή Sun Dance στον ποταμό Little Bighorn, όπου μια μεγάλη κοινότητα Native Americans ίδρυσε ένα καταυλισμό, ο Sitting Bull χόρευε για 36 συνεχόμενες ώρες, έκοψε με μαχαίρι τα χέρια του ως σημάδι θυσίας και απείχε  από πόσιμο νερό. Στο τέλος αυτής της πνευματικής τελετής ένημέρωσε τον λαό του ότι είχε δει ένα όραμα στο οποίο ο αμερικανικός στρατός είχε νικηθεί.
Τον Ιούνιο του 1876, μόλις λίγες μέρες αργότερα, ο αρχηγός οδήγησε μια επιτυχημένη μάχη ενάντια στις αμερικανικές δυνάμεις στη μάχη του Rosebud. Μια εβδομάδα αργότερα αναμετρήθηκε και πάλι σε μάχη, αυτή τη φορά εναντίον του στρατηγού George Armstrong Custer στη διάσημη μάχη στο Little Bighorn. Εκεί, ο Sitting Bull οδήγησε χιλιάδες πολεμιστές του Sioux και των Cheyenne ενάντια στoν άδύναμο στρατό του Custer, διαλύοντας τούς άντρες του μέχρι ένος,και σκοτώνοντας τον Αμερικανό στρατηγό.
Για την αμερικανική κυβέρνηση αυτή η ήττα δημιούργησε μια μεγάλη δυσαρέσκεια και ο στρατός διπλασίασε τις προσπάθειές του για να καταλύσει τον έλεγχο του εδάφους από τις Ινδιάνικες φυλές. Για να ξεφύγει από την οργή τους, ο Sitting Bull οδήγησε τους ανθρώπους του στον Καναδά, όπου παρέμειναν εκεί για τέσσερα χρόνια.
Η επιστροφή
Το 1881 ο Sitting Bull επέστρεψε στην επικράτεια της Ντακότα, όπου ομως έμεινε ως κρατούμενος μέχρι το 1883. Το 1885, αφού έγινε φίλος με την Annie Oakley, έγινε και μέλος του Buffalo Bill Cody's Wild West Show.
Η αμοιβή ήταν περισσότερο από καλή  περίπου  50 δολλάρια την εβδομάδα για να ίππεύσει μια φορά γύρω από την αρένα - αλλά ο Sitting Bull γρήγορα  κουράστηκε από τις παραστάσεις και τη ζωή στο συνέχεια στο δρόμο. Ήταν συγκλονισμένος από τη φτώχεια που είδε στις πόλεις και σε συνδυασμό με το μίσος που του απευθύνονταν κάποιοι από τους ακροατές του, ο Sitting Bull αποφάσισε να επιστρέψει στον λαό του. "Θα προτιμούσα να πεθάνω ένας Ινδιάνος παρά να ζήσω ένας λευκός άνδρας", δήλωσε με μεγάλη περηφάνια.
Έπιστροφή στο σπίτι:
 Σε μια καμπίνα στον Μεγάλο Ποταμό, λίγο πιο μακριά από το σημείο που είχε γεννηθεί, ο Sitting Bull έζησε τη ζωή του χωρίς συμβιβασμό. Απέρριψε τον Χριστιανισμό και συνέχισε να τιμά τον τρόπο ζωής του λαού του.
Το 1889 οι ντόπιοι Ινδιάνοι  άρχισαν να αναβιώνουν τον χορό Ghost Dance, μια τελετή που αποσκοπούσε στην απομάκρυνση  των λευκών απο την γη τους και στην αποκατάσταση του τρόπου ζωής των Γηγενών Αμερικανών.Ο καθιστός Ταύρος σύντομα προσχώρησε σε αυτούς.
Φοβούμενοι την επιρροή του ισχυρού επικεφαλής στο κίνημα, οι αρχές διέταξαν μια ομάδα Ινδιάνων αστυνομικών της Lakota να συλλάβουν το Sitting Bull. Στις 15 Δεκεμβρίου 1890, μπήκαν στο σπίτι του. Αφού έσυραν το Sitting Bull από την καμπίνα του, ακολούθησαν πυροβολισμοί και ο αρχηγός πυροβολήθηκε στο κεφάλι και σκοτώθηκε.Θάφτηκε για να ξεκουραστεί στο Fort Yates στη Βόρεια Ντακότα. Το 1953, τα οστά του  μεταφέρθηκαν στο Mobridge της Νότια Ντακότα, όπου παραμένουν εως σήμερα.