BASS  REEVES   -  THE  FIRST  BLACK U.S  DEPUTY MARSHAL  IN ARKANSAS TERRITORY WEST TO MISSISIPI RIVER.

Born to slave parents in 1838 in Crawford County, Arkansas, Bass Reeves would become the first black U.S. Deputy Marshal west of the Mississippi River and one of the greatest frontier heroes in our nation’s history.

Owned by a man named William Reeves, a farmer and politician, Bass took the surname of his owner, like other slaves of the time. His first name came from his grandfather, Basse Washington.

 When the Civil War broke out, Texas sided with the Confederacy, and George Reeves went into battle, taking Bass with him.

During these years of the Civil War, Bass parted company from Reeves; some say because Bass beat up George after a dispute in a card game. Others believe that Bass heard too much about the “freeing of slaves” and ran away. In any event, Bass fled to Indian Territory (Oklahoma), where he took refuge with the Seminole, Cherokee, and Creek Indians, learning their customs, languages, and tracking skills. He also honed his firearm skills, becoming very quick and accurate with a pistol. 

Freed” by the Emancipation Proclamation in 1863 and no longer a fugitive, Reeves left Indian Territory and bought land near Van Buren, Arkansas, where he became a  farmer and rancher. A year later, he married Nellie Jennie from Texas  Raising five girls and five boys. During this time, oral history states that Reeves sometimes served as a scout and guide for U.S. Deputy Marshals going into Indian Territory on business for the Van Buren Federal Court, which had jurisdiction over Indian Territory.

Reeves  moved to Fort Smith, Arkansas, and Isaac C. Parker was appointed as Judge on May 10, 1875. At that time, the Indian Territory had become exceptionally lawless as thieves, murderers, and anyone wishing to hide from the law took refuge in the territory that previously had no federal or state jurisdiction.

Eighty miles west of Fort Smith was known as “the deadline,” and whenever a deputy marshal from Fort Smith or Paris, Texas, crossed the Missouri, Kansas & Texas track, he took his own life in his hands, and he knew it. On nearly every trail would be found posted by outlaws a small card warning certain deputies that if they ever crossed the deadline, they would be killed. Reeves has a dozen of these cards, which were posted for his special benefit. And in those days, such a notice was no idle boast, and many an outlaw has bitten the dust trying to ambush a deputy on these trails.”

One of Parker’s first official acts was to appoint U.S. Marshal James F. Fagan as head of some 200 deputies he was then told to hire. Fagan heard of Bass Reeves’ significant knowledge of the area, as well as his ability to speak several tribal languages, and soon recruited him as a U.S. Deputy.

Working among other lawmen that would also become legendary, such as Heck Thomas, Bud Ledbetter, and Bill Tilghman, Reeves began to ride the Oklahoma range in search of outlaws. Covering some 75,000 square miles, the United States Court at Fort Smith was the largest in the nation.

An imposing figure, always riding on a large white stallion, Reeves began to earn a reputation for his courage and success at bringing in or killing many desperadoes of the territory. 

Sometimes appearing as a cowboy, farmer, gunslinger, or outlaw himself, he always wore two Colt pistols, butt forward for a fast draw. Ambidextrous, he rarely missed his mark.

Leaving Fort Smith, often with a pocketful of warrants, Reeves would return months later, herding several outlaws charged with crimes ranging from bootlegging to murder. Paid in fees and rewards, he would make a handsome profit before spending a little time with his family and returning to the range once again.

In 1896, Reeves’ wife died in Fort Smith, and the following year he was transferred to the Muskogee federal court in Indian Territory. In 1900 he married for a second time to a woman named Winnie Sumter.

Reeves was never known to show the slightest excitement, under any circumstance. He does not know what fear is.”

In 1907, state agencies assumed law enforcement, and Reeves’ duties as a deputy marshal ended. Next, Bass took a job as a patrolman with the Muskogee, Oklahoma Police Department. During the two years he served in this capacity, there were reportedly no crimes on his beat. Reeves’ diagnosis with Bright’s disease finally ended his career when he took to his sickbed in 1909. He died on January 12, 1910, and was buried in the Agency Cemetery at Muskogee, Oklahoma, but the exact location of his grave is unknown. According to Find a Grave, it is on private property and unmarked.

This universally respected man’s lengthy and glowing obituary described him as “absolutely fearless and knowing no master but duty.”

Over the 35 years that Bass Reeves served as a Deputy United States Marshal, he earned his place in history by being one of the most effective lawmen in Indian Territory, bringing in more than 3,000 outlaws and helping to tame the lawless territory. Killing some 14 men during his service, Reeves always said that he “never shot a man when it was not necessary for him to do so in the discharge of his duty to save his own life.”

When those old gunfighters are sittin’ around up there in Valhalla discussing who was the best of em all the name Bass Reeves is sure to be among the top picks. U.S. Deputy Marshal Bass Reeves was born into slavery but ran away and headed north to the Indian Territory...

GREEK TRANSLATION

Γεννημένος από γονείς σκλάβους το 1838 στην κομητεία Crawford του Αρκάνσας, ο Bass Reeves θα γινόταν ο πρώτος μαύρος DEPUTY MARSHAL των ΗΠΑ δυτικά του ποταμού Μισισιπή και ένας από τους μεγαλύτερους ήρωες στα σύνορα στην ιστορία.

Ο Bass πήρε το επώνυμο του ιδιοκτήτη του (Reeves), όπως και άλλοι σκλάβοι της εποχής. Το μικρό του όνομα προήλθε από τον παππού του, Basse Washington.

 Όταν ξέσπασε ο Εμφύλιος Πόλεμος, το Τέξας τάχθηκε στο πλευρό της Συνομοσπονδίας και ο Τζορτζ Ριβς πήγε στη μάχη, παίρνοντας μαζί του τον Μπας.

Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων του Εμφυλίου Πολέμου, ο Bass αφησε τον Reeves. κάποιοι λένε επειδή ο Μπας χτύπησε τον Τζορτζ μετά από μια διαμάχη σε ένα παιχνίδι με χαρτιά. Άλλοι πιστεύουν ότι ο Μπας άκουσε πάρα πολλά για την «απελευθέρωση των σκλάβων» και έφυγε τρέχοντας. Σε κάθε περίπτωση, ο Μπας κατέφυγε στην Ινδική Επικράτεια (Οκλαχόμα), όπου εζησε με τους Ινδιάνους Seminole, Cherokee και Creek, μαθαίνοντας τα έθιμά τους, τις γλώσσες και τις δεξιότητες παρακολούθησης. Εγινε αριστος σκοπευτής με την καραμπίνακαι πολύ γρήγορος και ακριβής με το πιστόλι.

Απελευθερωμένος» από τη Διακήρυξη της Ελευθερίας των σκλάβων το 1863 και όχι πια φυγάς, ο Ριβς άφησε την Ινδική Επικράτεια και αγόρασε γη κοντά στο Βαν Μπούρεν του Αρκάνσω, όπου έγινε  αγρότης και κτηνοτρόφος. Ένα χρόνο αργότερα, παντρεύτηκε τη Nellie Jennie από το Τέξας και απέκτησε πέντε αγόρια και πέντε κορίτσια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η προφορική ιστορία αναφέρει ότι ο Ριβς μερικές φορές χρησίμευε ως ανιχνευτής και οδηγός για τους αναπληρωτές στρατάρχες των ΗΠΑ που πήγαιναν στην Ινδική Επικράτεια για επαγγελματικούς λόγους για το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο του Van Buren, το οποίο είχε δικαιοδοσία στην Ινδική Επικράτεια.

Ο Ριβς μετακόμισε στο Φορτ Σμιθ του Αρκάνσας και ο  Ισαάκ Κ. Πάρκερ διορίστηκε ΔΙΚΑΣΤΗΣ στις 10 Μαΐου 1875. Εκείνη την εποχή, η Ινδική Επικράτεια είχε γίνει εξαιρετικά άνομη καθώς κλέφτες, δολοφόνοι και όποιος ήθελε να κρυφτεί από το νόμο κατέφυγε στην περιοχή που προηγουμένως δεν είχε ομοσπονδιακή ή κρατική δικαιοδοσία.

Ογδόντα μίλια δυτικά του Φορτ Σμιθ ήταν γνωστή ως «deadline» και όποτε ένας ανθρωπος του νόμου από το Φορτ Σμιθ ή το Παρις του Τέξας διέσχιζε την περιοχή του Μισούρι, του Κάνσας και του Τέξας, έπαιρνε τη ζωή του στα χέρια του και το ήξερε. Σχεδόν σε κάθε μονοπάτι  βρισκόταν αναρτημένη από τους παράνομους μια μικρή πινακίδα που τους προειδοποιούσε  ότι αν περάσουν ποτέ την περιοχή, θα σκοτωθούν.Μια ντουζίνα από αυτές τις κάρτες υπήρχαν για τον Ριβς για την δουλεια που εκανε.Και εκείνες τις μέρες, μια τέτοια πινακίδα δεν ήταν απλά απειλή, και πολλοί παράνομοι εφαγαν πολύ  σκόνη προσπαθώντας να στήσουν ενέδρα σε έναν άνθρωπο του νόμου σε αυτά τα μονοπάτια».

Μία από τις πρώτες επίσημες ενέργειες του Πάρκερ ήταν να διορίσει σαν US MARSHAL τον Τζέιμς Φ. Φάγκαν ως επικεφαλής περίπου 200 βοηθών που του είπαν στη συνέχεια να προσλάβει. Ο Fagan άκουσε για τις σημαντικές γνώσεις του Bass Reeves για την περιοχή, καθώς και για την ικανότητά του να μιλά πολλές  διαλέκτους και σύντομα τον προσέλαβε ως βοηθό του .

Δουλεύοντας μεταξύ άλλων ανθρώπων του νόμου που θα γίνονταν επίσης θρυλικοί, όπως ο Heck Thomas, ο Bud Ledbetter και ο Bill Tilghman, ο Reeves άρχισε να γυρνάει την περιοχή της Οκλαχόμα αναζητώντας παρανόμους. Καλύπτοντας περίπου 75.000 τετραγωνικά μίλια, το Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών στο Φορτ Σμιθ ήταν το μεγαλύτερο στο έθνος.

Μια επιβλητική φιγούρα, πάντα καβάλα σε έναν μεγάλο λευκό επιβήτορα, ο Ριβς άρχισε να κερδίζει τη φήμη για το θάρρος και την επιτυχία του να φέρει ή να σκοτώνει πολλούς παράνομους της περιοχής.

Μερικές φορές εμφανιζόμενος ως καουμπόι, αγρότης, οπλοφόρος ή παράνομος, φορούσε πάντα δύο πιστόλια Colt, με τις λαβές εμπρός για γρήγορο τράβηγμα. Αμφιδέξιος, σπάνια έχανε το στόχο του.

Φεύγοντας από το Φορτ Σμιθ, συχνά με μια τσέπη από εντάλματα, ο Ριβς επέστρεφε μήνες αργότερα, βρίσκοντας αρκετούς παρανόμους που κατηγορούνταν για εγκλήματα που κυμαίνονταν από λαθρεμπόριο μέχρι φόνο. Πληρωμένος σε αμοιβές και ανταμοιβές, θα έβγαζε ένα καλό κέρδος προτού περάσει λίγο χρόνο με την οικογένειά του και επιστρέψει ξανά στο πεδίο.

Το 1896, η σύζυγος του Reeves πέθανε στο Fort Smith και τον επόμενο χρόνο μεταφέρθηκε στο ομοσπονδιακό δικαστήριο Muskogee στην Ινδιάνικη Επικράτεια. Το 1900 παντρεύτηκε για δεύτερη φορά μια γυναίκα που ονομαζόταν Γουίνι Σάμτερ.

Ο Ριβς δεν ήταν ποτέ γνωστό ότι έδειχνε τον παραμικρό ενθουσιασμό, σε καμία περίπτωση. Δεν ηξερε τι είναι φόβος».

Το 1907, οι κρατικές υπηρεσίες ανέλαβαν την επιβολή του νόμου και τα καθήκοντα του Ριβς ως Deputy Marshal τελείωσαν. Στη συνέχεια, ο Μπας πήρε δουλειά σε περιπολικο στο αστυνομικό τμήμα του Muskogee της Οκλαχόμα. Κατά τη διάρκεια των δύο ετών που υπηρέτησε με αυτή την ιδιότητα, δεν υπήρξαν αδικήματα σύμφωνα με την υπηρεσία του.Ο Ριβς διαγνώστηκε με τη νόσο του Μπράιτ και τελείωσε τελικά την καριέρα του κλινήρης πια το 1909.

Πέθανε στις 12 Ιανουαρίου 1910 και θάφτηκε στο νεκροταφείο του Agency στο Muskogee της Οκλαχόμα, αλλά η ακριβής τοποθεσία του τάφου του είναι άγνωστη. Σύμφωνα με το Find a Grave, βρίσκεται σε ιδιωτική περιουσία και χωρίς σήμα.

Περιγράφεται ως σεβαστός και η λαμπερή παρουσία του τον θέλει ως «απολύτως ατρόμητο που δεν γνωρίζει κανέναν αφέντη παρά καθήκον».

Στα 35 χρόνια που ο Μπας Ριβς υπηρέτησε ως US DEPUTY MARSHAL  κέρδισε τη θέση του στην ιστορία, καθώς ήταν ένας από τους πιο αποτελεσματικούς Lawmen στην Ινδιάνικη τοτε Επικράτεια, συλλαμβάνοντας περισσότερους από 3.000 παρανόμους και βοηθώντας στο να επιβάλουν τον νομο στην παράνομη περιοχή. Σκοτώνοντας περίπου 14 άντρες κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του, ο Ριβς πάντα έλεγε ότι «ποτέ δεν πυροβόλησε έναν άνθρωπο όταν δεν ήταν απαραίτητο να το εκανε κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός του η να σώσει τη ζωή του».

Όταν αυτοί οι παλιοί Πιστολέρο κάθονται εκεί στη Βαλχάλα και συζητούν ποιος ήταν ο καλύτερος όλων, το όνομα Μπας Ριβς είναι σίγουρο ότι θα είναι ανάμεσα στις κορυφαίες επιλογές. Ο Bass Reeves γεννήθηκε στη σκλαβιά, αλλά έφυγε και πήγε βόρεια στην Ινδιάνικη Επικράτεια...