Three Guardsmen of Oklahoma
Known as the "Three Guardsmen of Oklahoma", William 'Bill" Tilghman, Henry "Heck" Thomas, and Chris Madsen (left to right) were instrumental in bringing law and order to the Indian and Oklahoma territories in the late 1800's.  Madsen, a gifted administrator, best understood the rules and regulations governing the Deputy U.S. Marshals.
Christian Madsen was born at Copenhagen, Denmark, on 25th February, 1851. He joined the Danish Army and served in the Danish-Prussian and Franco-Prussian wars and in the Foreign Legion in Algeria.
In 1876 Madsen emigrated to the United States. He joined the U.S. Cavalry and was stationed at Fort Reno, Oklahoma before moving to Fort Russell, Wyoming. He remained in the army for 14 years and fought in various Indian campaigns.
Madsen left the army in 1891 and found work as a deputy United States marshal in Oklahoma. During this period Madsen, Heck Thomas and Bill Tilghman became known as the Three Guardsmen and were largely responsible for wiping out organized crime in Oklahoma. This included the hunting down Bill Doolin and his gang. He also took part in the killing of Red Waightman at Arapaho and Oliver Yountis at Orlando.
During the First World War Madsen tried to enlist in the United States Army but was rejected as being too old. Although he was now in his sixties he was appointed chief of police at Oklahoma City.
Christian Madsen died at Guthrie, Oklahoma on 9th January, 1944.

Henry (Heck) Thomas was born at Oxford, Georgia, on 3rd January, 1850. He moved to Atlanta and joined the police department in 1868. Later he moved to Fort Worth where he operated his own detective agency.
In 1886 he went to work alongside Isaac Parker at Fort Smith. It was a region with serious law and order problems and one of Parker's acts was to appoint 200 deputy marshals. He was appalled by the large numbers of these men who were killed by criminals. Parker was determined to get the region under control and ordered the building of gallows that could accommodate twelve men at the same time. In the next 31 he passed the death sentence on 168 men and four women, of whom, 88, all men, were executed.
Thomas left Fort Smith in 1892 and over the next eight years served as a deputy United States marshal. During this period Thomas, Bill Tilghman and Chris Madsen became known as the Three Guardsmen and were largely responsible for wiping out organized crime in Oklahoma. This included the hunting down of Bill Doolin and his gang.
Thomas was paid a large amount of reward money for capturing dangerous outlaws. This resulted in him being wounded six times in gunfights. Later he became city marshal of Lawton.

Heck Thomas died of Bright's Disease on 15th August, 1912.

William Tilghman was born in Fort Dodge, Iowa, on 4th July, 1854. Later the family moved to Atchison, Kansas.
At the age of 15, Tilghman became a hunter of animals and over a five year period claimed he killed 12,000 buffalo. This brought him into conflict with local Native Americans and during one skirmish in September 1872 Tilghman killed seven Cheyenne braves. Two years later he narrowly escaped being lynched after he was falsely accused of murdering a man in Granada, Colorado.
In 1875 Tilghman, although a life long teetotaler, opened a saloon in Dodge City. Three years later he accepted the offer of his friend, Bat Masterson, to become his deputy sheriff. Tilghman developed a reputation as a courageous and honest lawman and later became marshal of Dodge City.
Tilghman moved to Oklahoma in 1889 and after establishing a homestead at Guthrie he was appointed as a deputy United States marshal. Unlike other lawman, Tilghman rarely resorted to using violence and during his career killed only two criminals in gunfights. Tilghman, Heck Thomas and Chris Madsen became known as the Three Guardsmen and were largely responsible for wiping out organized crime in Oklahoma. This included the hunting down of Bill Doolin and his gang.
It is claimed that Tilghman was paid more reward money than any other law officer. Another famous lawman, Bat Masterson, described Tilghman as "the greatest of us all".
After retiring as a marshal in 1910, Tilghman was elected to the State Senate. However, he missed life as a lawman and in 1911 became chief of police of Oklahoma City. He also worked as an adviser on the motion picture, The Passing of Oklahoma City Outlaws (1915). In this role Tilghman attempted to persuade the director not to represent the outlaws as heroes as this might gain them the admiration of young boys.

In 1924, Tilghman aged 70, was appointed marshal of Cromwell. On 1st November, 1924 Bill Tilghman was killed while trying to arrest Wiley Lynn, a corrupt prohibition officer.

Source :John Simkin (john@spartacus-educational.com

Greek  translation :

Ο Christian Madsen γεννήθηκε στη Κοπεγχάγη της Δανίας στις 25 Φεβρουαρίου του 1851. Συμμετείχε στο Δανικό Στρατό και υπηρέτησε στους πολέμους της Δανίας-Πρωσίας και της Γαλλο-Πρωσίας και στην λεγεώνα των ξένων στην Αλγερία.
Το 1876 ο Madsen μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εντάχθηκε στο αμερικανικό ιππικό και τοποθετήθηκε στο Fort Reno της Οκλαχόμα προτού μετακομίσει στο Fort Russell του Ουαϊόμινγκ. Έμεινε στο στρατό για 14 χρόνια και πολέμησε σε διάφορες εκστρατείες στις περιοχές των Ίνδιάνων.
Ο Madsen έφυγε από το στρατό το 1891 και βρήκε δουλειά ως βοηθός Marshal των Ηνωμένων Πολιτειών στην Οκλαχόμα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι Madsen, Heck Thomas και Bill Tilghman έγιναν γνωστοί ως οι τρεις φρουροί και ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνοι για την εξολόθρευση του οργανωμένου εγκλήματος στην Οκλαχόμα. Αυτό περιλάμβανε το κυνήγι του Bill Doolin και της Άγριας συμμορίας του. Συμμετείχε επίσης στη δολοφονία του Red Waightman στο Arapaho και στον Oliver Yountis στο Ορλάντο.
Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Madsen προσπάθησε να προσληφθεί στον στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά απορρίφθηκε ως  μεγάλος σε ηλικία. Αν και στα εξήντα του, διορίστηκε αρχηγός της αστυνομίας στην πόλη της Οκλαχόμα.

Ο Christian Madsen πέθανε στο Guthrie της Οκλαχόμα στις 9 Ιανουαρίου 1944.

O Henry (Heck) Thomas, γεννήθηκε στην Οξφόρδη της Γεωργίας στις 3 Ιανουαρίου 1850. Μετακόμισε στην Ατλάντα και προσχώρησε στο αστυνομικό τμήμα το 1868. Αργότερα μετακόμισε στο Φορτ Γουόρθ όπου κατείχε τη δική του υπηρεσία ντετέκτιβ.

Το 1886 πήγε να εργαστεί μαζί με τον Δικαστή  Isaac Parker στο Fort Smith. Ήταν μια περιοχή με σοβαρά προβλήματα δικαίου και τάξης και μία από τις πράξεις του Parker ήταν να διορίσει 200 ​​αναπληρωτές δικαστές. Είχε τρομάξει από τον μεγάλο αριθμό των άνθρώπων που σκοτώθηκαν από εγκληματίες. Ο Parker ήταν αποφασισμένος να πάρει την περιοχή υπό έλεγχο και διέταξε την κατασκευή  Άγχόνων που θα μπορούσαν να έκτελούν δώδεκα άνδρες ταυτόχρονα. Στα επόμενα 31 χρόνια καταδίκασε σε θάνατο  168 άνδρες και τέσσερις γυναίκες, εκ των οποίων οι 88, όλοι άνδρες, εκτελέστηκαν .

Ο Τόμας έφυγε από το Fort Smith το 1892 και κατά τα επόμενα οκτώ χρόνια υπηρέτησε ως βοηθός Μάρσαλ των Ηνωμένων Πολιτειών. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου οι Thomas, Bill Tilghman και Chris Madsen έγιναν γνωστοί ως οι τρεις φρουροί και ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνοι για την εξολόθρευση του οργανωμένου εγκλήματος στην Οκλαχόμα. Αυτό περιλάμβανε το κυνήγι του Bill Doolin και της συμμορίας του.

Ο Thomas κατάφερε να πάρει μεγάλες χρηματικές αμοιβές για τη σύλληψη επικίνδυνων εγκληματιών. Αυτό ομως είχε ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό του έξι φορές στις  μάχες. Αργότερα έγινε δικηγόρος του Lawton.

Ο Heck Thomas πέθανε από τη νόσο του Bright στις 15 Αυγούστου 1912.

Ο William Tilghman γεννήθηκε στο Fort Dodge της Αϊόβα, στις 4 Ιουλίου 1854. Αργότερα, η οικογένεια μετακόμισε στο Atchison του Κάνσας.

Στα 15 χρόνια του, ο Tilghman έγινε κυνηγός ζώων και σε διάστημα πέντε ετών ισχυρίστηκε ότι σκότωσε 12.000 βουβάλια . Αυτό τον έφερε σε σύγκρουση με τους Ινδιάνους και κατά τη διάρκεια μιας αψιμαχίας το Σεπτέμβριο του 1872 ο Tilghman  σκότωσε επτά  Cheyenne . Δύο χρόνια αργότερα, απέφυγε το λυντάρισμα αφού κατηγορήθηκε ψευδώς ότι δολοφόνησε έναν άνδρα στη Γρανάδα του Κολοράντο.

Το 1875 ο Tilghman άνοιξε ένα Μπάρ στην πόλη Dodge . Τρία χρόνια αργότερα αποδέχθηκε την προσφορά του φίλου του, Bat Masterson , για να γίνει ο αναπληρωτής του σερίφης. Ο Tilghman ανέπτυξε τη φήμη του ως θαρραλέος και ειλικρινής δικηγόρος και αργότερα έγινε Μάρσαλ της Dodge City.

Ο Tilghman μετακόμισε στην Οκλαχόμα το 1889 και μετά την ίδρυση ενός ξενώνα στο Guthrie διορίστηκε ως βοηθός Μάρσαλ των Ηνωμένων Πολιτειών. Σε αντίθεση με άλλους έκπροσώπους του νόμου, ο Tilghman σπάνια κατέφυγε στη χρήση βίας και κατά τη διάρκεια της καριέρας του σκότωσε μόνο δύο εγκληματίες σε πυροβολισμούς. Ο Tilghman, ο Heck Thomas και ο Chris Madsen έγιναν γνωστοί ως οι Τρεις Φρουροί και ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνοι για την εξολόθρευση του οργανωμένου εγκλήματος στην Οκλαχόμα. Αυτό περιλάμβανε το κυνήγι του Bill Doolin και της συμμορίας του.

Υποστηρίζεται ότι ο Tilghman έλαβε τα περισσότερα χρήματα απο επικυρηγμένους από οποιονδήποτε άλλο έκπρόσωπο του νόμου. Ένας άλλος διάσημος νομοθέτης,ο Bat Masterson , περιέγραψε τον Tilghman ως "τον μεγαλύτερο από όλους μας".

Μετά τη συνταξιοδότησή του ως έφεδρος το 1910, ο Tilghman εκλέχθηκε στη Γερουσία της Πολιτείας. Ωστόσο, έχασε μεγάλο μέρος απο την ζωή του για τον νόμο και το 1911 έγινε αρχηγός της αστυνομίας της Οκλαχόμα. Εργάστηκε επίσης ως σύμβουλος στην κινηματογραφική ταινία The Passing of Oklahoma City Outlaws (1915). Σ 'αυτό το ρόλο ο Tilghman προσπάθησε να πείσει τον σκηνοθέτη να μην παρουσιάζει τους παρανόμους ως ήρωες, καθώς αυτό θα μπορούσε να κερδίσει τον θαυμασμό των νεαρών αγοριών.

Το 1924, Tilghman ηλικίας 70 ετών, διορίστηκε Μάρσαλ του Cromwell. Την 1η Νοεμβρίου του 1924, ο Bill Tilghman σκοτώθηκε προσπαθώντας να συλλάβει τον Wiley Lynn, έναν διεφθαρμένο αξιωματικό 

MAP OF FORTS and CATTLE TRAILS.

CRAZY HORSE

                         
CRAZY  HORSE  1840 - 1877

Crazy Horse was born in 1840, (near present-day Rapid City) South Dakota. He was an Oglala Sioux Indian chief who fought against removal to a reservation in the Black Hills. In 1876 he joined with Cheyenne forces in a surprise attack against Gen. George Crook; then united with Chief Sitting Bull for the Battle of the Little Bighorn. In 1877, Crazy Horse surrendered and was killed in a scuffle with soldiers.
In August 1854 everything boiled over in what became known as the Grattan Massacre. It started when a group of white men, led by Lieutenant John Grattan, entered a Sioux camp to take prisoner the men who had killed a migrant's cow. After Chief Conquering Bear refused to give in to their demands, violence erupted. After one of the white soldiers shot and killed the chief, the camp's warriors fought back and killed Grattan and his 30 men.
The Grattan Massacre is widely considered the conflict that kicked off the First Sioux War between the United States and the Lakota. For the still young Crazy Horse, it also helped establish what would be a lifetime of distrust for whites.
In one important victory for his people, Crazy Horse led an attack on Captain William J. Fetterman and his brigade of 80 men. The Fetterman Massacre, as it came to be known, proved to be a huge embarrassment for the U.S. military..Even after the signing of the Fort Laramie Treaty of 1868, which guaranteed the Lakota important land, including the coveted Black Hills territory, Crazy Horse continued his fight. On June 17, 1876, Crazy Horse led a force of 1,200 Oglala and Cheyenne warriors against General George Crook and his brigade, successfully turning back the soldiers as they attempted to advance toward Sitting Bull's encampment on the Little Bighorn River.
A week later Crazy Horse teamed up with Sitting Bull to decimate Lt. Col. George Armstrong Custer and his esteemed Seventh Cavalry in the Battle of the Little Bighorn, perhaps the greatest victory ever by Native Americans over U.S. troops.
But as the winter of 1877 set in and food supplies began to shorten, Crazy Horse's followers started to abandon him. On May 6, 1877, he rode to Fort Robinson in Nebraska and surrendered. Instructed to remain on the reservation, he defied orders that summer to put his sick wife in the care of his parents.
After his arrest, Crazy Horse was returned to Fort Robinson, where, in a struggle with the officers, he was bayoneted in the kidneys. He passed away with his father at his side on September 5, 1877.
Years after his death Crazy Horse is still revered for being a visionary leader who fought hard to preserve his people's traditions and way of life.
source :www.biography.com

Greek translation :

To Crazy Horse γεννήθηκε to 1840, (κοντά στη σημερινή πόλη Rapid City) της Νότιας Ντακότα. Ήταν ένας 'Ινδιάνος άρχηγός των Oglala Sioux που αγωνίστηκε κατά της μετακίνησης σε καταυλισμούς στο Black Hills. Το 1876 ενώθηκε με τις δυνάμεις των Cheyenne  σε μια ξαφνική επίθεση ενάντια στον Gen. George Crook  στη συνέχεια ενώθηκε με τον Sitting Bull για τη μάχη του Little Bighorn. Το 1877, το Crazy Horse παραδόθηκε και σκοτώθηκε σε μια μάχη με στρατιώτες.
Τον Αύγουστο του 1854 ύπήρχε μεγάλη ένταση που οδήγησε σε αυτό που έγινε γνωστό ως Σφαγή Grattan. Αυτό ξεκίνησε όταν μια ομάδα λευκών ανδρών, με επικεφαλής τον υπολοχαγό John Grattan, μπήκε σε ενα στρατόπεδο των Sioux για να συλλάβει κάποιον που είχε σκοτώσει μια αγελάδα ενός μετανάστη. Μετά την άρνηση του άρχηγού Conquering Bear να δεχθεί  τα αιτήματά τους, ξέσπασε η βία. Αφού ένας από τους λευκούς στρατιώτες πυροβόλησε και σκότωσε τον αρχηγό, οι πολεμιστές του στρατοπέδου άνταπέδωσαν και σκότωσαν τον Grattan και τους 30 άνδρες του.
Η σφαγή του Grattan θεωρείται ευρέως, η σύγκρουση που έδωσε το έναυσμα για τον πρώτο πόλεμο των Sioux και των Ηνωμένων Πολιτειών και τους Lakota. Για τον ακόμα νεαρό Crazy Horse, αυτο τον βοήθησε  να συνειδητοποιήσει  αυτο που θα εξελισόταν σαν μια ζωή μόνιμης δυσπιστίας άπέναντι τους λευκούς.
Σε μια σημαντική νίκη για τον λαό του, το Crazy Horse οδήγησε μια επίθεση έναντίον του  Γουίλιαμ Φέτερμαν και της ταξιαρχίας των 80 ανδρών του. Η σφαγή του Fetterman, όπως έγινε γνωστό, ένόχλησε πάρα πολύ  τον αμερικανικό στρατό.
Ακόμη και μετά την υπογραφή της Συνθήκης Φορτ Λάραμπι του 1868, που εξασφάλιζε τη σημαντική έκταση των Lakota, συμπεριλαμβανομένης της πολυπόθητης περιοχής των Black Hills, το Crazy Horse συνέχισε τον αγώνα του.
Στις 17 Ιουνίου 1876, το Crazy Horse οδήγησε μια δύναμη 1200 πολεμιστών Ογλάλα και Cheyenne εναντίον του στρατηγού George Crook και της ταξιαρχίας του, διώχνωντας πίσω τους στρατιώτες καθώς προσπάθησαν να προχωρήσουν προς το στρατόπεδο του Sitting Bull στον ποταμό Little Bighorn.
Μια εβδομάδα αργότερα, το Crazy Horse  ένώθηκε με τον Sitting Bull για να αποδεκατίσει τον υπολοχαγό George Armstrong Custer και το ένδοξο έβδομο ιππικό του στη μάχη του Little Bighorn, ίσως τη μεγαλύτερη νίκη των Ίνδιάνων έναντίων των αμερικανικών στρατευμάτων.
Αλλά καθώς ο χειμώνας του 1877  έφθασε και οι προμήθειες τροφίμων άρχισαν να μειώνονται, οι οπαδοί του Crazy Horse άρχισαν να τον εγκαταλείπουν. Στις 6 Μαΐου 1877, πήγε στο Fort Robinson στη Νεμπράσκα και παραδόθηκε. Παρά τις έντολές να παραμείνει στον καταυλισμό τις άψήφησε το καλοκαίρι έκείνο για να βάλει την άρρωστη σύζυγό του κάτω απο την φροντίδα των γονέων του.
Μετά τη σύλληψή του, το Crazy Horse επέστρεψε στο Fort Robinson, όπου, σε μια άπόπειρα να ξεφύγει απο  τους  στρατιωτες  μαχαιρώθηκε στα νεφρά. Πέθανε με τον πατέρα του στο πλευρό του στις 5 Σεπτεμβρίου 1877.
Χρόνια μετά τον θάνατό του, το Crazy Horse είναι ακόμα σεβαστό για το γεγονός ότι ήταν ένας οραματιστής ηγέτης που πολέμησε σκληρά για να διατηρήσει τις παραδόσεις και τον τρόπο ζωής του λαού του.
source:www.biography.com

Geronimo poses with members of his tribe and General George Crook's staff during peace negotiations on March 27, 1886.
Photographer C. S. Fly took about 15 exposures of the Apache on 8 by 10 inches (200 by 250 mm) glass negatives.
Fly's images are the only existing photographs of Geronimo’s surrender. His photos of Geronimo and the other free Apaches, taken on March 25 and 26, are only the known photographs taken of an American Indian while still at war with the United States.
Source :en,wikipedia,org

CANYON  DE CHELLY - ARIZONA -
The Canyon de Chelly National Monument today.
From the  ANASAZI  (350-1300 AD) to the today NABAJO .
source :© Mike Koopsen

WILLIAM  DOOLIN 1858–1896.

DOOLIN, WILLIAM M. (1858–1896).

William Doolin was an Arkansas-born outlaw who rode with the infamous Dalton outlaws in the Oklahoma Territory and Indian Territory. He formed his own outlaw bunch, which operated from October 1892 until Doolin died on August 25, 1896.

In 1881, Doolin left Arkansas for the area that is now the state of Oklahoma and found employment as a cowboy on the ranch of Oscar D. Halsell in what was then called Logan, Oklahoma. After some restless drifting and trouble with the law, Doolin joined the infamous Dalton gang in 1891. Led by Robert (Bob) Dalton, with his brothers Gratton (Grat) and Emmett, the Daltons were labeled the “most cold-blooded robbers in the West.” The Daltons came from a family of fifteen, though only Bob, Grat, and Emmett Dalton—and, later, Bill—turned to a life of crime.

While riding with the Daltons, Doolin was reported to be with the gang when they robbed several trains and depots from May 1891 through July 14, 1892. Doolin decided to forego the gang’s ill-fated and final double bank robbery at Coffeyville, Kansas, on October 5, 1892, where only Emmett Dalton survived the legendary shootout in the streets.

After the Coffeyville fiasco, Doolin organized his own gang and, with an assortment of misfits, commenced to terrorize southern Kansas and the Oklahoma Territory and Indian Territory, robbing banks, trains, and stagecoaches over a four-year period. Nearly all these men met violent deaths, but not before the gang amassed a purported $165,000.

On July 1, 1893, Evett Dumas Nix, a Guthrie, Oklahoma, businessman, was appointed United States marshal under the jurisdiction of Judge Isaac Parker, the "Hanging Judge." Nix quickly assembled an impressive group of over 100 field deputies, including Heck Thomas, Chris Madsen, and Bill Tilghman, known collectively as the “Three Guardsmen.”

Late in August, Nix was informed that the Doolin gang was in Ingalls, Oklahoma, and he dispatched Deputy Marshal John Hixson and a posse of thirteen to the town. It was in Ingalls that Doolin met and married Edith Ellsworth, the daughter of a part-time minister and purported town official. The Ingalls raid has been considered by many Western historians as the most deadly gun battle between outlaws and U.S. marshals in the history of the Southwest. Six men in the posse were wounded or killed on the streets during the raid, but Doolin and several others had escaped.

Ο William Tilghman was assigned as a United States marshal. He learned that Doolin had fled to Eureka Springs (Carroll County) to nurse his wounds and take the healing the powers of the baths. On January 15, 1896, Tilghman arrested Doolin in the Eureka Springs Bathhouse. Doolin was indicted in Stillwater, Oklahoma, for murder in connection with the Ingalls shootout. The U.S. District Attorney offered the outlaw fifty years in prison in exchange for a plea of guilty, but Doolin entered a plea of “not guilty,” telling a surprised Bill Tilghman later that fifty years was too long to stay in prison.

On the night of July 5, 1896, before his trial, Doolin and a number of inmates escaped from the Guthrie Federal Prison. Within an hour of the massive jail escape, Marshal Heck Thomas formed a posse and rode after the escapees but found none. Doolin made his way over the Cimarron Brakes towards Lawson, Oklahoma (now called Quay in Payne County), where his wife, Edith, and son were staying with her father on his farm nearby.

Thomas received information from a local blacksmith that Doolin was at his father-in-law’s homestead. On the night of August 25, 1896, Thomas and nine deputies went to the farm and hid near the house. When Doolin emerged from the barn, Thomas shouted for the outlaw to halt, but Doolin shot at the marshal instead but missed. The Marshal shot at him with his rifle and the posse, in turn  and killed Doolin. He is buried in Guthrie, Oklahoma.

source:Western History Collection. University of Oklahoma Libraries, Norman, Oklahoma.

Greek translation :

DOOLIN, WILLIAM M. (1858–1896).

Ο William Doolin ήταν ένας παράνομος γεννημένος στο Αρκάνσω και   ο οποίος συνεργάστηκε με τους περίφημους  εκτός νόμου  Dalton στην περιοχή της Οκλαχόμα και στην Ινδιάνικη επικράτεια. Δημιούργησε τη δική του συμμορία, η οποία λειτούργησε από τον Οκτώβριο του 1892 έως ότου πέθανε ο Doolin στις 25 Αυγούστου 1896.

Το 1881, ο Doolin έφυγε από το Αρκάνσω για την περιοχή που είναι τώρα η  Οκλαχόμα και βρήκε  απασχόληση ως καουμπόη στο ράντσο Oscar D. Halsell  αυτό που στη συνέχεια ονομάστηκε Logan, Οκλαχόμα. Μετά από συνεχείς παραβιάσεις και δυσκολίες με το νόμο, ο Doolin εντάχθηκε στην περίφημη συμμορία των Dalton το 1891. Με επικεφαλής τον Ρόμπερτ (Bob) Dalton, με τους αδελφούς του Gratton (Grat) και Emmett, οι Daltons χαρακτηρίστηκαν «οι πιο αδίσταχτοι ληστές του West ". Οι Daltons προέρχονταν απο 15μελή οικογένεια, αν και μόνο ο Bob, ο Grat και ο Emmett Dalton - και αργότερα ο Bill - στράφηκαν στην εγκληματικότητα.

Κατά τη διάρκεια της συνεργασίας του με τους Daltons, ο Doolin αναφέρθηκε ότι ήταν και αυτός με την συμμορία όταν έκλεψαν αρκετές τρένα και αποθήκες από τον Μάιο του 1891 μέχρι τις 14 Ιουλίου 1892. Ο Doolin αποφάσισε να παραιτηθεί από την αποτυχημένη  διπλή  ληστεία τραπεζών στο Coffeyville του Κάνσας 5 Οκτωβρίου 1892, όπου μόνο ο Emmett Dalton επέζησε από τη θρυλική μάχη στους δρόμους.

Μετά το  φιάσκο του Coffeyville, ο Doolin οργάνωσε τη δική του συμμορία και, με μερικούς παλιάνθρωπους, άρχισε να τρομοκρατεί το νότιο Κάνσας και την περιφέρεια της Οκλαχόμα , ληστεύοντας τράπεζες, τρένα και άμαξες για τέσσερα χρόνια. Σχεδόν όλοι αυτοί οι άνδρες  είχαν βίαιους θανάτους, αλλά όχι πριν η συμμορία συσσωρεύσει κλοπιμαία περίπου στα $ 165.000.

Την 1η Ιουλίου του 1893 ο Evett Dumas Nix, ένας επιχειρηματίας απο το Guthrie της Οκλαχόμα, διορίστηκε Μάρσαλ των Ηνωμένων Πολιτειών υπό την δικαιοδοσία του δικαστή Ισαάκ Πάρκερ , ο έπωνομαζόμενος " δικαστής της κρεμάλας ". Ο Nix σύντομα συγκέντρωσε μια εντυπωσιακή ομάδα από πάνω από 100 βοηθούς, όπως ο Heck Thomas , ο Chris Madsen και ο Bill Tilghman, γνωστοί συλλογικά ως οι « Τρεις  Φύλακες ».

Αργά τον Αύγουστο, ο Nix ενημερώθηκε ότι η συμμορία του Doolin ήταν στην Ingalls της Οκλαχόμα και έστειλε το βοηθό του John Hixson και ένα άπόσπασμα απο δεκατρεία άτομα στην πόλη. Ήταν στο Ingalls όταν ο Doolin συναντήθηκε και παντρεύτηκε την Edith Ellsworth, κόρη ενός άξιωματούχου μερικής απασχόλησης  της πόλης. Η επιδρομή στο Ingalls θεωρήθηκε από πολλούς Δυτικούς ιστορικούς ως η πιο θανατηφόρα μάχη μεταξύ παρανόμων και αμερικανών έκπροσώπων του νόμου στην ιστορία των Νοτιοδυτικών περιοχών. Έξι άντρες  τραυματίστηκαν ή σκοτώθηκαν στους δρόμους κατά τη διάρκεια της επιδρομής, αλλά ο Doolin και αρκετοί άλλοι διέφυγαν.

Ο William Tilghman διορίστηκε Μάρσαλ των Ηνωμένων Πολιτειών. Έμαθε ότι ο Doolin είχε καταφύγει στην Eureka Springs (Carroll County) για να νοσηλευτεί απο τα τραυματά του και να γίνει καλά απο τα θεραπευτικά λουτρα. Στις 15 Ιανουαρίου του 1896, ο Tilghman συνέλαβε το Doolin στα λουτρά Eureka Springs.Στον Doolin απαγγέλθηκαν κατηγορίες στο Stillwater της Οκλαχόμα για δολοφονία στην αιματοχυσία του Ingalls. Ο Αμερικανός εισαγγελέας τιμώρησε τον εγκληματία με πενήντα χρόνια  φυλακή ζητώντας ως αντάλλαγμα παραδοχή της  ενοχής του, αλλά ο Doolin  δήλωσε «μη ένοχος», λέγοντας αργότερα στον έκπληκτο Bill Tilghman ότι πενήντα χρόνια ήταν πολύς καιρός για να παραμείνει στη φυλακή.

Τη νύχτα της 5ης Ιουλίου του 1896, πριν από τη δίκη του, ο Doolin και αρκετοί κρατούμενοι έφυγαν από τη φυλακή του Guthrie. Μέσα σε μια ώρα από τη μαζική απόδραση απο την φυλακή, ο Μάρσαλ Heck Thomas σχημάτισε ένα άπόσπασμα και κυνήγησε τους δραπέτες αλλά δεν βρήκε κανέναν. Ο Doolin πήρε το μονοπάτι του Cimarron Brakes προς το Lawson της Οκλαχόμα (που ονομάζεται τώρα Quay στην κομητεία Payne), όπου η σύζυγός του Edith και ο γιος του έμεναν μαζί με τον πατέρα της στο αγρόκτημα τους.

Ο Tilgham πήρε πληροφορίες από έναν τοπικό σιδερά ότι ο Doolin ήταν στο ράντς του πεθερού του. Τη νύχτα της 25ης Αυγούστου του 1896, ο Thomas και εννέα βοηθοί πήγαν στο αγρόκτημα και κρύφτηκαν κοντά στο σπίτι. Όταν ο Doolin βγήκε από τον αχυρώνα, ο Θωμάς φώναξε για να σταματήσει τον παράνομο, αλλά αντι αυτού ο Doolin πυροβόλησε τον Μάρσαλ και αστόχησε. Ο Μάρσαλ τότε τον πυροβόλησε με την βαριά καραμπίνα του καθώς και το άπόσπασμα, με τη σειρά του, πυροβόλησε και σκότωσε το Doolin. Είναι θαμμένος στο Guthrie της Οκλαχόμα.

πηγή : Western History Collection. University of Oklahoma Libraries, Norman, Oklahoma.

THE TRAIL OF TEARS

"THE TRAIL OF TEARS"  THE CHEROKEE  REMOVAL 1838-1839.

In 1838 and 1839, as part of Andrew Jackson's Indian removal policy, the Cherokee nation was forced to give up its lands east of the Mississippi River and to migrate to an area in present-day Oklahoma.
The below Five civillazed tribes were forced for relocation.
The Cherokee, Muscogee (Creek), Chickasaw, Choctaw and Seminole Nations, all of whom were relocated from their original homelands to sections of present-day Oklahoma during the early-to-mid 1800s.
 The Cherokee people called this journey the "Trail of Tears," because of its devastating effects.
The trail continued west into Oklahoma, a total distance of nearly 1,000 miles. The Cherokee originally anticipated that this journey would only take about two months.They traveled by foot, horse, wagon, or steamboat.
The Trail of Tears found its end in Oklahoma. Nearly a fourth (4000)of the Cherokee population died along the march. It ended around March of 1839.

Greek translation :
Tο 1838 και το 1839, ως μέρος της Ινδιάνικης πολιτικής απομάκρυνσης απο τον  Andrew Jackson, το έθνος των Cherokee αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τα εδάφη του ανατολικά του ποταμού Μισισιπή και να μεταναστεύσει σε μια άλλη περιοχή, στην σημερινή Οκλαχόμα.
Οι κάτωθι πέντε "πολιτισμένες" κατα τούς Αγγλο-Ευρωπαίους, φυλές που αναγκάστηκαν να μετεγκατασταθούν ήταν.
Οι Cherokee, Muscogee (Creek), Chickasaw, Choctaw και Seminole, όλες οι φυλές μεταφέρθηκαν από τις αρχικές τους πατρίδες σε τμήματα της σημερινής Οκλαχόμα κατά τα πρώτα μέσα του 1800.
  Οι  Cherokee ονόμασαν αυτό το ταξίδι το "Trail of Tears", λόγω των καταστροφικών επιπτώσεών του.
Το μονοπάτι συνεχίστηκε δυτικά στην Οκλαχόμα σε μια συνολική απόσταση περίπου 1.000 μιλίων. Οι Τσερόκι προσδοκούσαν οτι αύτό το ταξίδι θα διαρκούσε μόνο δύο μήνες. Ταξίδευσαν με τα πόδια, τα άλογο, τις άμαξες ή το ατμόπλοιο.

 "Το μονοπάτι των δακρύων" έλαβε τέλος στην Οκλαχόμα. Σχεδόν το ένα τέταρτο (4000) του πληθυσμού των Cherokee πέθανε κατά την διάρκεια της πορείας και τελείωσε γύρω στο Μάρτιο του 1839.

MAJOR INDIAN BATTLES AND RESERVATIONS

CATTLE TRAILS AND PASSAGES

OLD WEST TOWNS

 DEATH VALLEY.

 DODGE  CITY.
If you’ve ever had to “get out of Dodge,” you may understand what this wildest of Wild West towns was like back when Wyatt Earp and Bat Masterson were patrolling the streets.


What it was like back then: Dodge City served as a railhead for longhorns coming up from Texas to be put on a trail and shipped west. It also boasted an alarmingly high number of gunfighters, brothels, and all other manner or Wild West shenanigans.

DODGE CITY MAP.

SITTING BULL

Sitting Bull 
 (1831–1890)
Sitting Bull was a Teton Dakota Indian chief under whom the Sioux tribes united in their struggle for survival on the North American Great Plains.
Sitting Bull joined his first war party at 14 and soon gained a reputation for bravery in battle. In 1868 the Sioux accepted peace with the U.S. government, but when gold was discovered in the Black Hills in the mid-1870s, a rush of white prospectors invaded Sioux lands. Sitting Bull responded but could only win battles, not the war. He was arrested and killed in 1890.
Early Years:
Arguably the most powerful and perhaps famous of all Native American chiefs, Sitting Bull was born in 1831 in what is now called South Dakota.
The son of an esteemed Sioux warrior named Returns-Again, Sitting Bull looked up to his father and desired to follow in his footsteps, but didn't show a particular talent for warfare. As a result he was called "Slow" for his apparent lack of skills.
At the age of 10, however, he killed his first buffalo. Four years later, he fought honorably in a battle against a rival clan. He was named Tatanka-Iyotanka, a Lakota name that describes a buffalo bull sitting on its haunches.
Much of Sitting Bull's life was shaped by the struggles against an expanding American nation. When Sitting Bull was young he was chosen as leader of the Strong Heart Society. In June 1863 took up arms against the United States for the first time. He fought American soldiers again the following year at the Battle of Killdeer Mountain.
In 1865 he led an attack on the newly built Fort Rice in what is now called North Dakota. His skills as a warrior and the respect he'd earned as a leader of his people led him to become chief of the Lakota nation in 1868.
Confrontation with American soldiers escalated in the mid-1870s after gold was discovered in the Black Hills, a sacred area to Native Americans that the American government had recognized as their land following the 1868 Fort Laramie Treaty.
As white prospectors rushed into the Sioux lands, the American government tabled the treaty and declared war on any native tribes that prevented it from taking over the land. When Sitting Bull refused to abide by these new conditions, the stage was set for confrontation.
Sitting Bull's defense of his land was rooted both in the history of his culture and in the fate he believed awaited his people. At a Sun Dance ceremony on the Little Bighorn River, where a large community of Native Americans had established a village, Sitting Bull danced for 36 consecutive hours, slashed his arms as a sign of sacrifice, and deprived himself of drinking water. At the end of this spiritual ceremony he informed villagers that he had received a vision in which the American army was defeated.
In June 1876, just a few days later, the chief led a successful battle against American forces in the Battle of the Rosebud. A week later he was engaged in battle again, this time against General George Armstrong Custer in the now famous Battle at Little Bighorn. There, Sitting Bull led thousands of Sioux and Cheyenne warriors against Custer's undermanned force, wiping out the American general and his 200-plus men.
For the U.S. government the defeat was an embarrassment, and the Army doubled down its efforts to wrest control of the territory from Native American tribes. To escape its wrath, Sitting Bull led his people into Canada, where they remained for four years.
In 1881 Sitting Bull returned to the Dakota territory, where he was held prisoner until 1883. In 1885, after befriending Annie Oakley, he joined Buffalo Bill Cody's Wild West Show.
The pay was more than good—$50 a week to ride once around the arena—but Sitting Bull quickly grew tired of the performances and life on the road. He was shocked by the poverty he saw in the cities, and coupled with the hatred that was directed toward him by some of the show's audience members, Sitting Bull decided to return to his people. would rather die an Indian than live a white man," he famously said.
Final Years
Back home, in a cabin on the Grand River not far from where he'd been born, Sitting Bull lived his life without compromise. He rejected Christianity and continued to honor his people's way of life.
In 1889 Native Americans began to take up the Ghost Dance, a ceremony aimed at ridding the land of white people and restore the Native American way of life. Sitting Bull soon joined it.
Fearing the powerful chief's influence on the movement, authorities directed a group of Lakota police officers to arrest Sitting Bull. On December 15, 1890, they entered his home. After they dragged Sitting Bull out of his cabin, a gunfight followed and the chief was shot in the head and killed. He was laid to rest at Fort Yates in North Dakota. In 1953, his remains were moved to Mobridge, South Dakota, where they remain today.
Source :www.biography.com


Greek translation :
ΚΑΘΙΣΤΟΣ  ΒΟΥΒΑΛΟΣ - SITTING BULL (1831-1890)
Ο Sitting Bull ήταν ένας Ινδιάνος άρχηγός των Teton Dakota, κάτω από τον οποίο οι φυλές Sioux ενώθηκαν στον αγώνα τους για επιβίωση στις Βόρειες Αμερικανικές Μεγάλες Πεδιάδες.
Ο Sitting Bull  έλαβε μέρος σε μάχη στα 14 και σύντομα κέρδισε τη φήμη για ανδρεία στη μάχη. Το 1868 οι Sioux συμφώνησαν για ειρήνη με την αμερικανική κυβέρνηση, αλλά όταν ανακαλύφθηκε ο χρυσός στην περιοχή Black Hills στα μέσα της δεκαετίας του 1870, οι λευκοί εισέβαλαν βίαια στα εδάφη του Sioux. Ο Sitting Bull αντιτάχθηκε, αλλά μπόρεσε μόνο να κερδίσει μάχες, όχι τον πόλεμο. Συνελήφθη και σκοτώθηκε το 1890.
Πρώτα χρόνια:
Αναμφισβήτητα ο πιο ισχυρός και ίσως διάσημος από όλους τους αρχηγούς των Ινδιάνων, ο Sitting Bull γεννήθηκε το 1831 σε αυτό που τώρα αποκαλείται Νότια Ντακότα.
Ήταν γιος ενός αξιότιμου πολεμιστή του Σιού, και ονομάστηκε αύτος που "Επιστρέφει -  πάλι" ο Sitting Bull θαύμαζε τον πατέρα του και θέλησε να ακολουθήσει τα βήματά του, αλλά δεν έδειξε ιδιαίτερο ταλέντο για πολέμους. Ως αποτέλεσμα ονομάστηκε "αργός" για την προφανή έλλειψη δεξιοτήτων του.
Ωστόσο, στην ηλικία των 10 ετών, σκότωσε τον πρώτο του βουβάλι. Τέσσερα χρόνια αργότερα, πολέμησε έντιμα σε μια μάχη εναντίον μιας αντίπαλης φυλής. Ονομάστηκε Tatanka-Iyotanka, ένα όνομα Lakota που περιγράφει έναν ταύρο  που κάθισε στα πόδια του.
Ένα μεγάλο μέρος της ζωής του Sitting Bull διαμορφώθηκε από τους αγώνες ενάντια σε ένα αναπτυσσόμενο αμερικανικό έθνος. Όταν ο Sitting Bull ήταν νέος, επιλέχθηκε ως ηγέτης της Strong Heart Society. Τον Ιούνιο του 1863 ξεκίνησε για πρώτη φορά ένοπλο αγώνα εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών. Πολέμησε πάλι έναντίων Αμερικανών στρατιωτών την επόμενη χρονιά στη Μάχη του Killdeer Mountain.
Το 1865 οδήγησε μια επίθεση στο νεόκτιστο Fort Rice σε αυτό που τώρα αποκαλείται Βόρεια Ντακότα. Οι δεξιότητές του ως πολεμιστής και ο σεβασμός που είχε κερδίσει ως αρχηγός του λαού του τον οδήγησαν να γίνει επικεφαλής του έθνους Λακοτά το 1868.
Η αντιπαράθεση με τους αμερικάνικο στρατό κλιμακώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1870, αφού ανακάλυψαν χρυσό στην περιοχή Black Hills, μια ιερή περιοχή για τους Ινδιάνους και που η αμερικανική κυβέρνηση είχε αναγνωρίσει ως γη τους μετά τη συνθήκη Fort Laramie του 1868.
Καθώς οι λευκοί έποικοι έσπευσαν στα εδάφη του Σιού, η αμερικανική κυβέρνηση κατέλυσε τη συνθήκη και κήρυξε τον πόλεμο σε όλες τις γηγενείς φυλές που την εμπόδιζαν να καταλάβουν την περιοχή. Όταν ο Sitting Bull αρνήθηκε να συμμορφωθεί με αυτές τις νέες συνθήκες, ολα ήταν έτοιμα για πολεμική αντιπαράθεση.
Η υπεράσπιση της γης από τον Sitting Bull είχε τις ρίζες της τόσο στην ιστορία του πολιτισμού του όσο και στη μοίρα που πίστευε ότι περίμενε τον λαό του. Σε μια τελετή Sun Dance στον ποταμό Little Bighorn, όπου μια μεγάλη κοινότητα Native Americans ίδρυσε ένα καταυλισμό, ο Sitting Bull χόρευε για 36 συνεχόμενες ώρες, έκοψε με μαχαίρι τα χέρια του ως σημάδι θυσίας και απείχε  από πόσιμο νερό. Στο τέλος αυτής της πνευματικής τελετής ένημέρωσε τον λαό του ότι είχε δει ένα όραμα στο οποίο ο αμερικανικός στρατός είχε νικηθεί.
Τον Ιούνιο του 1876, μόλις λίγες μέρες αργότερα, ο αρχηγός οδήγησε μια επιτυχημένη μάχη ενάντια στις αμερικανικές δυνάμεις στη μάχη του Rosebud. Μια εβδομάδα αργότερα αναμετρήθηκε και πάλι σε μάχη, αυτή τη φορά εναντίον του στρατηγού George Armstrong Custer στη διάσημη μάχη στο Little Bighorn. Εκεί, ο Sitting Bull οδήγησε χιλιάδες πολεμιστές του Sioux και των Cheyenne ενάντια στoν άδύναμο στρατό του Custer, διαλύοντας τούς άντρες του μέχρι ένος,και σκοτώνοντας τον Αμερικανό στρατηγό.
Για την αμερικανική κυβέρνηση αυτή η ήττα δημιούργησε μια μεγάλη δυσαρέσκεια και ο στρατός διπλασίασε τις προσπάθειές του για να καταλύσει τον έλεγχο του εδάφους από τις Ινδιάνικες φυλές. Για να ξεφύγει από την οργή τους, ο Sitting Bull οδήγησε τους ανθρώπους του στον Καναδά, όπου παρέμειναν εκεί για τέσσερα χρόνια.
Η επιστροφή
Το 1881 ο Sitting Bull επέστρεψε στην επικράτεια της Ντακότα, όπου ομως έμεινε ως κρατούμενος μέχρι το 1883. Το 1885, αφού έγινε φίλος με την Annie Oakley, έγινε και μέλος του Buffalo Bill Cody's Wild West Show.
Η αμοιβή ήταν περισσότερο από καλή  περίπου  50 δολλάρια την εβδομάδα για να ίππεύσει μια φορά γύρω από την αρένα - αλλά ο Sitting Bull γρήγορα  κουράστηκε από τις παραστάσεις και τη ζωή στο συνέχεια στο δρόμο. Ήταν συγκλονισμένος από τη φτώχεια που είδε στις πόλεις και σε συνδυασμό με το μίσος που του απευθύνονταν κάποιοι από τους ακροατές του, ο Sitting Bull αποφάσισε να επιστρέψει στον λαό του. "Θα προτιμούσα να πεθάνω ένας Ινδιάνος παρά να ζήσω ένας λευκός άνδρας", δήλωσε με μεγάλη περηφάνια.
Έπιστροφή στο σπίτι:
 Σε μια καμπίνα στον Μεγάλο Ποταμό, λίγο πιο μακριά από το σημείο που είχε γεννηθεί, ο Sitting Bull έζησε τη ζωή του χωρίς συμβιβασμό. Απέρριψε τον Χριστιανισμό και συνέχισε να τιμά τον τρόπο ζωής του λαού του.
Το 1889 οι ντόπιοι Ινδιάνοι  άρχισαν να αναβιώνουν τον χορό Ghost Dance, μια τελετή που αποσκοπούσε στην απομάκρυνση  των λευκών απο την γη τους και στην αποκατάσταση του τρόπου ζωής των Γηγενών Αμερικανών.Ο καθιστός Ταύρος σύντομα προσχώρησε σε αυτούς.
Φοβούμενοι την επιρροή του ισχυρού επικεφαλής στο κίνημα, οι αρχές διέταξαν μια ομάδα Ινδιάνων αστυνομικών της Lakota να συλλάβουν το Sitting Bull. Στις 15 Δεκεμβρίου 1890, μπήκαν στο σπίτι του. Αφού έσυραν το Sitting Bull από την καμπίνα του, ακολούθησαν πυροβολισμοί και ο αρχηγός πυροβολήθηκε στο κεφάλι και σκοτώθηκε.Θάφτηκε για να ξεκουραστεί στο Fort Yates στη Βόρεια Ντακότα. Το 1953, τα οστά του  μεταφέρθηκαν στο Mobridge της Νότια Ντακότα, όπου παραμένουν εως σήμερα.

WILD BUNCH

                               WILD  BUNCH.
Front row left to right: Harry A. Longabaugh, alias the Sundance Kid, Ben Kilpatrick, alias the Tall Texan, Robert Leroy Parker, alias Butch Cassidy; Standing: Will Carver, alias News Carver, & Harvey Logan, alias Kid Curry; Fort Worth, Texas, 1900.
The Story :
This Wild Bunch gang claimed to make every attempt to abstain from killing people, and Cassidy boasted of having never killed a single man or woman in his entire career. The claims about the gang were false, however. Kid Curry, George Curry, Will Carver and other members of the gang killed numerous people during law enforcement's pursuit of them. Kid Curry alone killed 9 lawmen while with the gang, and another two civilians during shootouts, becoming the gang's most feared member. Elzy Lay killed another two lawmen following a robbery, for which he was wounded, arrested and sentenced to life imprisonment. "Flat-Nose" George Curry killed at least two lawmen, before being killed himself by Grand County, Utah lawmen.
The gang was also closely associated with female outlaws Ann Bassett and Josie Bassett, whose ranch near Browns Park supplied the gang often with fresh horses and beef. Both Bassett girls would become romantically involved with several members of the gang, and both would occasionally accompany the gang to one of their hideouts, called "Robbers Roost". Associations with ranchers like these in the area allowed the gang considerable mobility, giving them an easy resupply of fresh horses and supplies, and a place to hole up for a night or two.
At 1:00 a.m on June 2, 1899, Cassidy, Sundance Kid, Harvey Logan and Lay robbed a Union Pacific train near Wilcox, Wyoming. They wore masks made from white napkins, possibly pilfered from a Harvey House restaurant. In the holdup, they stole between $30,000 and $60,000. The gang split up afterward, a common ploy to throw off pursuers, and several fled to New Mexico. On July 11, 1899, gang members robbed a train near Folsom, New Mexico, without Cassidy's presence. The pursuit by a posse led by Sheriff Ed Farr culminated in two gun battles, during which Sheriff Farr and two deputies were killed. Gang member Sam Ketchum was wounded and died in custody. Elzy Lay, one of Cassidy's closest friends and cofounder of the Wild Bunch gang, was wounded and also captured.
Cassidy and the other members regrouped in Wyoming. On August 29, 1900, Cassidy, the Sundance Kid, Kid Curry and another unidentified gang member believed to have been Will Carver, held up another Union Pacific train at Tipton, Wyoming. Less than a month later, on September 19, 1900, they raided the First National Bank of Winnemucca, Nevada, stealing $32,640. These and other lucrative robberies led to much notoriety and fame.

The end of the Wild Bunch
Α posse was assembled to fight the Wild Bunch in 1900.
In early 1901, Cassidy, the Sundance Kid, and Sundance's girlfriend Etta Place relocated to Patagonia, Argentina where they spent time at La Leona 110km from El Calafate in the Province of Santa Cruz, to escape the pursuit of Pinkerton detectives and other lawmen. That same year on April 1, Will Carver was wounded by lawmen and died in May. Ben Kilpatrick and Laura Bullion were captured in Tennessee in December 1901; he received a 20-year prison sentence and she was sentenced to five years. Kid Curry killed two lawmen in Knoxville, Tennessee; he escaped capture and traveled to Montana, where he killed the rancher who had killed his brother Johnny years before. He was captured on his return to Tennessee, but escaped again. Kid Curry killed himself in Colorado in 1904 during a shootout with lawmen, for he had said that no lawman would ever take him alive. In 1908, Cassidy and Sundance were killed in a shootout with Bolivian cavalry.
Etta Place disappeared, her last known sighting in 1909 in San Francisco. Elzy Lay was released from prison in 1906, and after a brief visit to the Bassett ranch in Utah, he relocated to California, where he became a respected businessman; he died there in 1934. Ben Kilpatrick was released from prison in 1911, and was killed during a train robbery in Texas in 1912. Laura Bullion was released from prison in 1905 and lived the remainder of her life as a seamstress, dying in Memphis, Tennessee in 1961, the last of the Wild Bunch. - source : wikipedia

Greek translation :
Μπροστινή σειρά από αριστερά προς τα δεξιά: 
Harry A. Longabaugh, alias the Sundance Kid, Ben Kilpatrick, alias the Tall Texan, Robert Leroy Parker, alias Butch Cassidy;  
Όρθιοι: Will Carver, alias News Carver, & Harvey Logan, alias Kid Curry; Fort Worth, Texas, 1900.

Αυτή η συμμορία "Wild Bunch" ισχυρίστηκε ότι έκανε κάθε προσπάθεια να απέχει από  δολοφονίες ανθρώπων και ο Cassidy ίσχυρίστηκε ότι δεν είχε ποτέ σκοτώσει έναν άνδρα ή μια γυναίκα σε ολόκληρη την καριέρα του. Ωστόσο, οι ισχυρισμοί για την συμμορία ήταν ψευδείς. Ο Kid Curry, ο George Curry, ο Will Carver και άλλα μέλη της συμμορίας σκότωσαν πολλούς ανθρώπους κατά την διάρκεια του κυνηγητού τους απο τους άνθρώπους  του νόμου. Μόνο ο Kid Curry σκότωσε 9 Αστυνόμους ενώ με την συμμορία  δύο ακόμη πολίτες κατά τη διάρκεια πυροβολισμών, καθιστώντας τον, σαν το πιο φοβερό μέλος της συμμορίας. Ο Elzy Lay σκότωσε άλλους δύο Αστυνόμους μετά από ληστεία,  στην οποία τραυματίστηκε, συνελήφθη και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Ο "Flat-Nose" George Curry σκότωσε τουλάχιστον δύο Αστυνόμους, πριν σκοτωθεί από τούς Grand County Αστυνόμους της Γιούτα . 
Η συμμορία συνεργάστηκε στενά και με τις έκτός νόμου γυναίκες,  Ann Bassett και Josie Bassett , των οποίων το αγρόκτημα κοντά στο Browns Park παρείχε στη συμμορία συχνά  φρέσκα άλογα και βοδινό κρέας. Και οι δυο Bassett θα εμπλακούν ρομαντικά με αρκετά μέλη της συμμορίας και αμφότερες θα συνοδεύουν περιστασιακά τη συμμορία σε ένα από τα κρησφύγετα τους, που ονομαζόταν " Robbers Roost ". Οι συνεργασίες τους με κτηνοτρόφους όπως αυτές στην περιοχή ,επέτρεψαν στη συμμορία σημαντική κινητικότητα, δίνοντάς τους έναν εύκολο εφοδιασμό με φρέσκα άλογα και προμήθειες και ένα μέρος για να κρυφτούν για μια δυο νύχτες.
Στις 1:00 π.μ. στις 2 Ιουνίου 1899, οι Cassidy, Sundance Kid, Harvey Logan και Lay σταμάτησαν και λήστεψαν ένα τρένο της Union Pacific κοντά στο Wilcox του Ουαϊόμινγκ . Φορούσαν μάσκες φτιαγμένες από λευκές χαρτοπετσέτες, ενδεχομένως τις είχαν πάρει από ένα εστιατόριο στο Harvey House . Στη ληστεία , έκλεψαν από $ 30.000 έως $ 60.000. Η συμμορία χώρισε αργότερα σε μια κοινή προσπάθεια να απαλλαγεί απο τους διώκτες της και αρκετοί έφυγαν στο Νέο Μεξικό . Στις 11 Ιουλίου 1899, μέλη της συμμορίας σταμάτησαν ένα τρένο κοντά στο Folsom του Νέου Μεξικού , χωρίς την παρουσία του Cassidy. Η καταδίωξη απο το άπόσπασμα υπό την ηγεσία του Σέριφη  Ed Farr κατέληξε σε δύο συμπλοκές, κατά τη διάρκεια των οποίων σκοτώθηκαν ο Σερίφης  Farr  και δύο βοηθοί του. Το μέλος της συμμορίας Sam Ketchum τραυματίστηκε και πέθανε κατά την κράτηση του. Ο Elzy Lay, ένας από τους πιό στενούς φίλους του Cassidy και συνιδρυτής της συμμορίας " Wild Bunch", τραυματίστηκε και συνελήφθη επίσης.
Ο Cassidy και τα άλλα μέλη ανασυντάχθηκαν στο Wyoming. Στις 29 Αυγούστου 1900, ο Cassidy, ο Sundance Kid, ο Kid Curry και ενα άλλο άγνωστο μέλος της συμμορίας που πίστευαν ότι ήταν ο Will Carver, σταμάτησαν ένα άλλο τρένο της Union Pacific στο Tipton της Ουαϊόμινγκ . Λιγότερο από ένα μήνα αργότερα, στις 19 Σεπτεμβρίου 1900, εισέβαλαν στην πρώτη Εθνική Τράπεζα της Winnemucca της Νεβάδα , κλέβοντας 32.640 δολάρια. Αυτές και άλλες κερδοφόρες ληστείες τους οδήγησαν σε μεγάλη κακή φήμη,
Το τέλος της" Wild Bunch"
Ένα άπόσπασμα έτοιμάστηκε  για να χτυπήσει την συμμορία το 1900.
Στις αρχές του 1901, η Cassidy, η Sundance Kid και η φίλη της Sundance, Etta Place, μετεγκαταστάθηκαν στην Παταγονία της Αργεντινής, κάπου 110 χιλιομ. απο το La Calafate στην επαρχία Σάντα Κρουζ, για να ξεφύγουν από την καταδίωξη των αστυνομικών Pinkerton και άλλων βοηθών. Την ίδια χρονιά, την 1η Απριλίου, ο Will Carver τραυματίστηκε από Αστυνόμους και πέθανε τον Μάιο. Ο Ben Kilpatrick και η Laura Bullion συνελήφθησαν στο Τενεσί τον Δεκέμβριο του 1901. Καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 20 ετών και η Laura Bullion καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια. Ο Kid Curry σκότωσε δύο βοηθούς Σερίφη στο Knoxville, Tennessee.,  ξέφυγε από τη σύλληψη και ταξίδεψε στη Μοντάνα, όπου σκότωσε τον κτηνοτρόφο που είχε σκοτώσει τον αδελφό του Johnny πριν από χρόνια. Καταδιώχθηκε πάλι κατά την επιστροφή του στο Τενεσί, αλλά απέφυγε την σύλληψη και πάλι. Ο Kid Curry αυτοκτόνησε στο Κολοράντο το 1904 κατά τη διάρκεια μιας ανταλλαγής πυροβολισμών με τους αστυνομικούς,όπου τραυματίστηκε βαριά, διότι είχε πει ότι κανένας άνθρωπος του νόμου δεν θα τον έπιανε ποτέ ζωντανό. Το 1908, οι Cassidy και Sundance σκοτώθηκαν σε μια ανταλλαγή πυροβολισμών με το βολιβιανό ιππικό .
Η Etta Place εξαφανίστηκε, Η τελευταία της γνωστό θέαση ηταν στα 1909 στο Σαν Φρανσίσκο . Ο Elzy Lay απελευθερώθηκε από τη φυλακή το 1906 και μετά από μια σύντομη επίσκεψη στο ράντσο Bassett στη Γιούτα, μετεγκαταστάθηκε στην Καλιφόρνια , όπου έγινε αξιοσέβαστος επιχειρηματίας. Πέθανε εκεί το 1934. Ο Ben Kilpatrick απελευθερώθηκε από τη φυλακή το 1911 και σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια ληστείας τρένων στο Τέξας το 1912. Η Laura Bullion απελευθερώθηκε από τη φυλακή το 1905 και έζησε το υπόλοιπο της ζωής της ως ράφτρα στο Τενεσί και πεθαίνοντας το 1961 ως τελευταία από την " Wild Bunch".

πηγή :wikipedia

HARVEY "KID CURRY" LOGAN

HARVEY "KID CURRY" LOGAN. 1867 - 1904.

Harvey Alexander Logan was born in 1867 in Tama County, Iowa
By 1899, Harvey Logan had rustled cattle, robbed the bank in Belle Fourche, S.D., escaped jail in Deadwood, S.D. and held up a train in Humboldt, Nev. He was an experienced thief and member of the Wild Bunch, under the leadership of Robert Leroy Parker, alias Butch Cassidy. On June 2, 1899, he joined with his brother Lonnie, Harry Longabaugh (alias the Sundance Kid), Ben Kilpatrick, Will Carver and ‘Flatnose’ George Currie.
During the escape, the robbers split up, with Harvey, Sundance and Flatnose heading for their Hole-in-the-Wall hideout in north-central Wyoming. A posse led by Sheriff Josiah Hazen got too close, and during a gunfight near Castle Creek, Hazen was mortally wounded in the stomach. The outlaws escaped, and Harvey was soon named as the shooter by the Pinkerton Detective Agency.
Late in March 1900, Sheriff Edward Beeler and a posse took off after the outlaws and tracked them for days before most of them gave up. Two Mormon boys from the posse were killed as Harvey fired just two shots and killed them both.
Still on the run, Logan and Carver headed south toward the WS Ranch in Alma, New Mexico Territory, where the Wild Bunch outlaws occasionally hid. Along the way, they stopped near the San Simon River to butcher a cow, and a passing lawman discovered their handiwork. Sheriff George Scarborough and cattleman Walter Birchfield followed the trail of the suspected cattle rustlers, but rode into an ambush on April 5. Birchfield was only wounded, but Scarborough soon died in Deming, New Mexico. Two weeks later, on April 17, while out tracking down cattle rustlers, Sheriff Jesse M. Tyler of Grand County, Utah, shot down Flatnose George Currie. After that Logan headed north in search of the sheriff. On May 26, he found Tyler and deputized cattleman Sam Jenkins looking for a local cattle rustler on Hill Creek, about 40 miles north of Thompson Springs, Utah. Logan shot and killed them both. The Pinkerton criminal history dossier on Harvey states, ‘Logan committed this murder for revenge because Tyler and Jenkins were of the posse that had killed George Curry.
On August 29, 1900, he led a train holdup at Tipton, Wyo., that netted about $55,000. During a winter hiatus in Fort Worth, Texas, he was photographed with the Sundance Kid, Ben Kilpatrick (the ‘Tall Texan’), Will Carver and Butch Cassidy. the photo taken on November 21, became known as the Fort Worth Five. By mid-March 1901, Logan, Carver and the Tall Texan were at the Kilpatrick family ranch, located between Paint Rock and Eden in west Texas, planning their next heist.  Neighbor Oliver C. Thornton happened by to discuss an ongoing problem with pigs belonging to Boone Kilpatrick,  Harvey shot  and killed Thornton in cold blood.
After that, Logan, Carver, and Ben and George Kilpatrick were seen in Sonora, Texas, where they intended to rob the First National Bank. Around 8 p.m. on April 2, while Logan and Ben Kilpatrick held the supplies and extra horses just outside of town, Carver and George Kilpatrick rode into Sonora ,Sheriff Lige Briant shot Carver, and George Kilpatrick was badly wounded and taken prisoner where he died shortly before midnight.
Logan and Ben Kilpatrick went to the Logan ranch in Landusky, Mont. There, the two men recruited O.C. ‘Deaf Charlie’ Hanks, who had just been released from the state penitentiary at Deer Lodge, Mont., after serving time for a train robbery. The newly formed gang successfully held up the Coast Flyer No. 3 of the Great Northern Railroad on July 3, 1901, at Wagner, Mont. Their total take included more than $40,000 in unsigned bank notes, a package of watches, a bag of silver coins and a bolt of green silk fabric.
 While visiting his ex-ranching partner, Jim Thornhill, he presented the stolen bolt of green material to Jim’s wife, Lucy Tressler, in thanks for her hospitality. He also kept an old promise for retribution. Lucy had once lived with Harvey’s brother John, who had been killed by Jim Winters over a homestead feud back in February 1896. On the morning of July 26, 1901, Harvey waited for Winters to appear outside his cabin door and shot him in cold blood.  In December 1901, he got into a fight in Knoxville, Tenn., and was arrested. A Pinkerton agent identified him, and in November 1902 Logan was tried and convicted on 10 charges, including forging and passing stolen bank notes. He was sentenced to 20 to 130 years in the federal penitentiary at Columbus, Ohio. Logan escaped from the Knoxville jail on June 27, 1903. On July 2, the Pinkerton Detective Agency released a wanted poster for him. On June 7, 1904, he participated in the holdup of a Denver & Rio Grande train near Parachute, Colo. Two days later he was wounded in a gunfight with a posse. Whether fearing capture and jail or a slow death, Harvey yelled to his companions: ‘I’m hit. I will put an end to it all.’ And with that he put a bullet through his brain.
Harvey Logan was accused of killing nine men, participated in at least seven robberies and escaped jail twice. He truly had been the wildest of the Wild Bunch. However, the man the Pinkertons once called ‘the most feared and dangerous outlaw’. 
source :historynet.com
Greek translation :
Ο Harvey Alexander Logan γεννήθηκε το 1867 στην Tama County της Iowa.
Μέχρι το 1899, ο Harvey Logan είχε κλέψει κοπάδια, λήστεψε την τράπεζα στο Belle Fourche, S.D., διέφυγε από τη φυλακή στο Deadwood, S.D. και λήστεψε ένα τρένο στο Humboldt, Nev. Ήταν ένας έμπειρος κλέφτης και μέλος της συμμορίας Wild Bunch υπό την ηγεσία του Robert Leroy Parker, γνωστού και ως Butch Cassidy. Στις 2 Ιουνίου 1899, ενώθηκε με τον αδελφό του Lonnie, τον Harry Longbaugh (άλλως το Sundance Kid), τον Ben Kilpatrick, τον Will Carver και τον «Flatnose» George Currie.
Κατά τη διάρκεια της διαφυγής, οι ληστές χωρίστηκαν, με τους Harvey, Sundance και Flatnose να κατευθύνονται προς το κρησφύγετο τους Hole-in-the-Wall (τρύπα στον τοίχο)στο βορειοανατολικό Wyoming.Ενα  άπόσπασμα με επικεφαλής τον Σερίφη Josiah Hazen έφθασε πολύ κοντά, και κατά τη διάρκεια της μάχης κοντά στο Castle Creek, ο Hazen τραυματίστηκε θανάσιμα στο στομάχι. Οι παράνομοι διέφυγαν, και ο Harvey άναγνωρίστηκε ως ο έκτελεστής από τούς Pinkerton Detective Agency.
Αργά το Μάρτιο του 1900, ο σερίφης Edward Beeler και ένα άπόσπασμα άκολούθησε τούς παράνομους για αρκετές μέρες πριν οι περισσότεροι τα παρατήσουν.. Δύο αγόρια Μορμόνοι από το άπόσπασμα σκοτώθηκαν καθώς ο Harvey έριξε μόλις δύο βολές και τους σκότωσε και τα δύο.
 Oι Logan και Carver κατευθύνθηκαν προς το νότο προς το WS Ranch στο Alma της επικράτειας του Νέου Μεξικού, όπου οι παράνομοι της Άγριας συμμορίας "Wild Bunch" κρυβόντουσαν περιστασιακά. Κατά μήκος του δρόμου, σταμάτησαν κοντά στον ποταμό Σαν Σιμόν για να σφάξουν μια αγελάδα άλλα ένας περαστικός Αστυνόμος ανακάλυψε το έργο τους . Ο σερίφης George Scarorough και ο ιδιοκτήτης κοπαδιών Walter Birchfield ακολούθησαν τα ίχνη των ύπόπτων ζοωκλεφτών, αλλά έπεσαν στην ενέδρα τους στις 5 Απριλίου. Ο Birchfield τραυματίστηκε μόνο, αλλά ο Scarborough πέθανε σύντομα στο Deming του Νέου Μεξικού. Δύο εβδομάδες αργότερα, στις 17 Απριλίου, καθώς άνακάλυψαν τους ζοωκλέφτες, ο Σερίφης Jesse Tyler της Grand County, Γιούτα, πυροβόλησε και σκότωσε τον Flatnose George Currie. Μετά από αυτό, ο Logan  ταξίδεψε βόρεια ψάχνοντας τον σερίφη. Στις 26 Μαΐου, βρήκε τον Tyler και τον βοηθό του  Sam Jenkins που έψαχναν έναν ντόπιο ζοωκλέφτη στο Hill Creek, περίπου 40 μίλια βόρεια της Thompson Springs της Γιούτα. Ο Logan τους πυροβόλησε και σκότωσε και τους δύο. Ο  ποινικός φάκελος  των Pinkerton άναφέρει ,για τον Harvey, ότι «ο Logan διέπραξε αυτή τη δολοφονία για εκδίκηση επειδή ο Tyler και ο Jenkins ήταν στο άπόσπασμα που σκότωσε τον George Curry.
Στις 29 Αυγούστου, 1900, όδήγησε μια ληστεία τρένου στο Tipton, Wyo., που του άπέφερε περίπου 55.000 δολάρια. Κατά τη διάρκεια μιας παραμονής στο Φορτ Γουόρθ του Τέξας, φωτογραφήθηκε με τον Sundance Kid, τον Ben Kilpatrick («Tall Texan»), τον Will Carver και τον Butch Cassidy. η φωτογραφία που ελήφθη στις 21 Νοεμβρίου έγινε γνωστή ως Fort Worth Five. Μέχρι τα μέσα Μαρτίου του 1901, ο Logan, ο Carver και ο Tall Texan βρίσκονταν στο οικογενειακό ράντσο Kilpatrick, που βρίσκεται ανάμεσα στο Paint Rock και την Eden στο δυτικό Τέξας, σχεδιάζοντας την επόμενη ληστεία τους. Ο Γείτονας Oliver C. Thornton έτυχε να συζητήσει ένα τρέχον πρόβλημα με τους χοίρους που ανήκαν στον Boone Kilpatrick και ο Harvey πυροβόλησε και σκότωσε τον Thornton εν ψυχρώ.
Μετά από αυτό, οι Logan, Carver, Ben και George Kilpatrick εμφανίστηκαν στη Sonora του Τέξας, όπου σκόπευαν να ληστέψουν την πρώτη Εθνική Τράπεζα. Περίπου στις 8 μ.μ. στις 2 Απριλίου, ενώ ο Logan και ο Ben Kilpatrick κρατούσαν τις προμήθειες και τα επιπλέον άλογα λίγο έξω από την πόλη, ο Carver και ο George Kilpatrick μπήκαν στη Sonora άλλα ο Sheriff Lige Briant πυροβόλησε τον Carver και ο George Kilpatrick τραυματίστηκε σοβαρά και πέθανε λίγο πριν τα μεσάνυχτα.
Οι Logan και Ben Kilpatrick πήγαν στο ράντσο του Logan στο Landusky του Mont. Εκεί, οι δύο άνδρες στρατολόγησαν τον Ο.C.  «κουφό Charlie» Hanks, ο οποίος είχε μόλις είχε βγεί από την φυλακή στο Deer Lodge, Mont., αφού έξέτισε την ποινή του για ληστεία τρένου. Η νεοσύστατη συμμορία λήστεψε με επιτυχία το Coast Flyer No. 3 του Great Northern Railroad στις 3 Ιουλίου 1901, στο Wagner, Mont. Η συνολική λεία ήταν περισσότερα από 40.000 δολάρια σε άσημάδευτα χαρτονομίσματα ,ένα πακέτο ρολογιών, μια τσάντα από ασημένια νομίσματα και ένα ρολό πράσινου μεταξωτού υφάσματος.
Κατά την διάρκεια της έπίσκεψης στον πρώην συνεργάτη του, Jim Thornhill, δώρησε το κλεμμένο ύφασμα στη σύζυγο του Jim, Lucy Tressler, ευχαριστώντας  την για τη φιλοξενία της. Διατήρησε επίσης μια παλιά υπόσχεση για αποζημίωση. Η Lucy κάποτε ζούσε με τον αδελφό του Harvey, John, ο οποίος είχε σκοτωθεί από τον Jim Winters σε ένα καυγά τον Φεβρουάριο του 1896. Το πρωί της 26ης Ιουλίου 1901 ο Harvey περίμενε τον Winters να εμφανιστεί έξω από την πόρτα του  και τον πυροβόλησε εν ψυχρώ . Τον Δεκέμβριο του 1901, πήρε μέρος σε μια μάχη στο Knoxville, Tenn., Και συνελήφθη. Ένας πράκτορας του Pinkerton τον αναγνώρισε και τον Νοέμβριο του 1902 ο Logan κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε για 10 άδικήματα, συμπεριλαμβανομένων και των κλεμμένων χαρτονομισμάτων. Καταδικάστηκε σε 20 και 130 χρόνια στο ομοσπονδιακό σωφρονιστικό ίδρυμα στο Columbus, Ohio. Ο Λόγκαν δραπέτευσε από τη φυλακή του Knoxville στις 27 Ιουνίου 1903. Στις 2 Ιουλίου, οι Detectives του Pinkerton έξέδωσαν ένταλμα σύλληψης γι 'αυτόν. Στις 7 Ιουνίου 1904 συμμετείχε στην ληστεία ενός τραίνου στο  Ντένβερ του Ρίο Γκράντε κοντά στο Parachute, Colo. Δύο μέρες αργότερα τραυματίστηκε σε μάχη με άπόσπασμα. Είτε φοβούμενος τη σύλληψη και τη φυλακή είτε έναν αργό θάνατο, ο Harvey φώναξε στους συντρόφους του: «Τραυματίστηκα σοβαρά. Θα βάλω ένα τέλος σε όλα αυτά »Και με αυτό ,έστειλε μια σφαίρα στο μυαλό του.
Ο Harvey Logan κατηγορήθηκε ότι σκότωσε εννέα άνδρες και συμμετείχε σε τουλάχιστον επτά ληστείες απέδρασε δυο φορές απο τις φυλακές.Πραγματικά ήταν ο πιο άγριος της "Άγριας Συμμορίας" και ο πιο έπικίνδυνος όλων.

DALLAS STOUDENMIRE

DALLAS  STOUDENMIRE
1845 - 1882.
Although not as well known as many of the others, Dallas Stoudenmire was a feared lawman in his day. After serving in the Civil War, during which he was wounded several times, Stoudenmire moved to El Paso, Texas to serve as sheriff, a town famous for having no law whatsoever. Only three days after signing on, Dallas was involved in one of the West’s most legendary gunfights, the infamous “Four Dead in Five Seconds Gunfight” that occurred on April 14, 1881, on El Paso Street, in El Paso, Texas. Witnesses generally agreed that the incident lasted no more than five seconds after the first gunshot, Marshal Dallas Stoudenmire accounted for three of the four  dead  with his twin .44 caliber Smith & Wesson revolvers.. He killed six more men in gunfights over the next year, and gained a reputation as one of the most fearless lawmen in all Texas. In 1882 Stoudenmire  got involved in a feud with members of the Manning family, which ended when he and three of the Manning brothers got into a gunfight.  Stoudenmire was shot from behind by James Manning and died instantly.  He was buried in Alleyton Cemetery in Colorado County, Texas. Dallas is believed to have killed no less than 11 men.
source :thevintagenews.com

Greek translation :
Αν και δεν ήταν τόσο γνωστός όσο πολλοί από τους άλλους, ο Dallas Stoudenmire ήταν ενας αστυνομικός που τον φοβόντουσαν  στην εποχή του. Μετά την θητεία του στον εμφύλιο πόλεμο, κατά τη διάρκεια του οποίου τραυματίστηκε αρκετές φορές, ο Stoudenmire μετακόμισε στο Ελ Πάσο του Τέξας για να υπηρετήσει ως σερίφης, μια πόλη διάσημη για το ότι δεν είχε κανένα νόμο. Μόνο τρεις μέρες μετά την συμφωνία, ο Ντάλας συμμετείχε σε μία από τις πιο θρυλικές μάχες της Δύσης, το περίφημο "Four Dead in Five Seconds Gunfight". που έλαβε χώρα στις 14 Απριλίου 1881 στoν κεντρικό δρόμο του Ελ Πάσο ,στο Ελ Πάσο του Τέξας . Οι μάρτυρες συμφώνησαν γενικά ότι το περιστατικό δεν κράτησε περισσότερο από πέντε δευτερόλεπτα μετά το πρώτο πυροβολισμό. Ο  Dallas Stoudenmire ήταν ύπεύθυνος για τους τρείς απο τους τέσσερις νεκρούς  απο τα  δίδυμα 44ρια του  Smith & Wesson.Σκότωσε έξι ακόμα άτομα σε άνταλλαγές πυροβολισμών κατά τη διάρκεια του επόμενου έτους και κέρδισε τη φήμη του ως ένας από τους πιο ατρόμητους Αστυνόμους σε όλο το Τέξας. Το 1882 Ο Stoudenmire εμπλέκεται σε μια διαμάχη με τα μέλη της οικογένειας Manning, η οποία τελείωσε όταν ο ίδιος και τρεις από τους αδελφούς Manning  συνεπλάκησαν. Ο Stoudenmire πυροβολήθηκε από πίσω από τον James Manning και πέθανε αμέσως. Θάφτηκε στο νεκροταφείο του Alleyton στην κομητεία του Κολοράντο του Τέξας. Ο Dallas πιστεύεται ότι έχει σκοτώσει όχι λιγότερους από 11 άνδρες.
πηγή :thevintagenews.com

Geronimo

Geronimo :

16 June 1829 - 17 February 1909 ,was a prominent leader and medicine man from the Bedonkohe band of the Chiricahua Apache tribe. From 1850 to 1886 Geronimo joined with members of three other Chiricahua Apache bands—the Tchihende, the Tsokanende and the Nednhi—to carry out numerous raids as well as resistance to US and Mexican military campaigns in the northern Mexico states of Chihuahua and Sonora, and in the southwestern American territories of New Mexico and Arizona. Geronimo's raids and related combat actions were a part of the prolonged period of the Apache–United States conflict, which started with American settlement in Apache lands following the end of the war with Mexico in 1848
In 1886, after an intense pursuit in Northern Mexico by U.S. forces that followed Geronimo's third 1885 reservation "breakout", Geronimo surrendered for the last time to Lt. Charles Bare Gatewood, an Apache-speaking West Point graduate who had earned Geronimo's respect a few years before. Geronimo was later transferred to General Nelson Miles at Skeleton Canyon, just north of the Mexican/American boundary. Miles treated Geronimo as a prisoner of war and acted promptly to remove Geronimo first to Fort Bowie, then to the railroad at Bowie Station, Arizona where he and 27 other Apaches were sent off to join the rest of the Chiricahua tribe which had been previously exiled to Florida.
Until the end of his life,he was never allowed to return to the land of his birth. He died at the Fort Sill hospital in 1909.He was still a prisoner of war. He is buried at the Fort Sill Indian Agency Cemetery surrounded by the graves of relatives and other Apache prisoners of war.
source :wikipedia.

Greek translation.
Geronimo: 
16 Ιουνίου του 1829 - 17η Φεβρουαρίου του 1909, ήταν ένας προεξέχων ηγέτης και Σαμάνος Bedonkohe των φυλών Chiricahua Apache . Από το 1850-1886 ο Geronimo ενώθηκε με τα μέλη των τριών άλλων φυλών των Chiricahua Apache, η αλλιώς Tchihende. Η Tsokanende και η Nednhi- ανέλαβε να πραγματοποιήσει πολλές επιδρομές καθώς και να αντισταθεί στις ΗΠΑ και τις Μεξικάνικες στρατιωτικές εκστρατείες στις βόρειες πολιτείες του Μεξικού της Τσιουάουα και της Sonora , και στα νοτιοδυτικά αμερικανικά εδάφη του Νέου Μεξικού και της Αριζόνα. Οι επιδρομές του Geronimo και οι συναφείς πολεμικές ενέργειες αποτελούσαν μέρος της παρατεταμένης περιόδου της σύγκρουσης Apache-Ηνωμένων Πολιτειών , η οποία ξεκίνησε με την εγκατάσταση Αμερικανών στα έδάφη των Apache μετά το τέλος του πολέμου με το Μεξικό το 1848.
Το 1886, μετά από μια έντονη καταδίωξη στο Βόρειο Μεξικό από τις αμερικανικές δυνάμεις που ακολούθησαν την τρίτη μέσα στο  1885  "δραπέτευση" του Geronimo, ο Geronimo παραδόθηκε για τελευταία φορά στον Charles Bare Gatewood , έναν απόφοιτο τουWest Point που μιλούσε την γλώσσα των Apache και είχε κερδίσει το σεβασμό του Geronimo λίγα χρόνια νωρίτερα. Ο Geronimo μεταφέρθηκε αργότερα στον στρατηγό Nelson Miles στο Skeleton Canyon , βόρεια του μεξικανικού / αμερικανικού ορίου. Ο Miles αντιμετώπισε τον Geronimo σαν αιχμάλωτο πολέμου και ενήργησε αμεσα για να τον μεταφέρει  πρώτα στο Fort Bowie και έπειτα στο σιδηρoδρομικό σταθμό, στον σταθμό Bowie της Αριζόνα όπου έστάλη μαζί με 27 άλλους Apache για να ενωθούνμε τους υπόλοιπους της φυλής των Chiricahua που είχαν πρόσφατα εξοριστεί  στην Φλόριντα . 
Μέχρι το τέλος της ζωής του δεν του επιτράπηκε ποτέ να επιστρέψει στη χώρα που γεννήθηκε. Πέθανε στο νοσοκομείο Fort Sill το 1909  εξακολουθώντας να είναι αιχμάλωτος πολέμου. Είναι θαμμένος στο Fort Sill το Ινδιάνικο Κοιμητήριο και περιβάλλεται από τους τάφους των συγγενών του και άλλων αιχμαλώτων πολέμου των Apache.

CURLY - THE ONLY SURVIVOR FROM THE CUSTER'S MEN ON LITTLE BIG HORN

CURLY: Custer’s Crow Scout

Curly was a handsome 17-year-old when he witnessed the fall of Custer at the Little Bighorn. As a scout for Custer, he was in close proximity to the fighting but was not engaged in it. Although he was one of the first to report what happened, he spoke no English and communicated what he saw in sign language. When word quickly spread that Curly was the “only survivor” of the battle, he became famous and his photograph was in demand. He lived until 1923, always denying that he was in the fight itself. This photograph is one of the earliest of Curly, taken shortly after the battle by D.F. Barry in Bismark, Dakota Territory.
Toward the end of his life, the famous scout was witness to a time of great change on the northern plains, as well as in America. Curly and the Crows who had once roamed the northern plains freely were now essentially prisoners on their reservation.
The famous scout Shi-Shia (Curly) died on May 22, 1923 and received a soldier’s funeral. He is resting in Custer National Cemetery, located on the same battlefield. He will always be known as the sole survivor of Custer’s command, and his name will be forever linked with that of Son of the Morning Star.
SOURCE : TRUEWESTMAGAZINE.COM

Greek translation :
Ο Curly  ήταν ένας όμορφος 17χρονος όταν είδε το τέλος του Κάστερ στη μάχη του Little Big Horn. Ως ανιχνευτής του Custer, ήταν πολύ κοντά στις μάχες, αλλά δεν συνεπλάκη ποτέ. Παρόλο που ήταν ένας από τους πρώτους που ανέφερε για το τι συνέβη, δεν μίλησε αγγλικά και ανακοίνωσε αυτό που είδε στη νοηματική . Όταν η λέξη  ότι ο Curly ήταν ο "μόνος επιζών" της μάχης γρήγορα διαδόθηκε, έγινε διάσημος και η φωτογραφία του ήταν επίκαιρη. Έζησε μέχρι το 1923, πάντα αρνούμενος ότι έλαβε μέρος στη μάχη. Αυτή η φωτογραφία είναι μια από τις πρώτες του Curly, που του έβγαλε λίγο μετά τη μάχη ο D.F Barry στο Bismark Της Dakota.

Προς το τέλος της ζωής του, ο διάσημος ιχνηλάτης ήταν μάρτυρας μιας εποχής μεγάλων αλλαγών στις βόρειες πεδιάδες, όπως και σε ολη τηνΑμερική. Ο Curly και οι Crows που  κάποτε περιπλανιόντουσαν στις βόρειες πεδιάδες ήταν τώρα ουσιαστικά φυλακισμένοι στον καταυλισμό τους.

Ο διάσημος ιχνηλάτης Shi-Shia (Curly) πέθανε στις 22 Μαΐου 1923 και είχε στρατιωτική κηδεία.Αναπαύεται στο Εθνικό Κοιμητήριο του Custer, που βρίσκεται στο ίδιο πεδίο μάχης. Θα είναι πάντοτε γνωστός ως ο μοναδικός επιζών υπο τας διαταγάς του Custer και το όνομά του θα συνδέεται για πάντα με αυτό του Υιού του πρωινού αστεριού.

 DEADWOOD TOWN 
Around 1880.

 DEADWOOD TOWN.

FORT  WORTH.

 SHERIDAN.
Sheridan, Wyoming

Sheridan, Wyoming lies smack dab in the middle of traditional Sioux and Crow hunting grounds on the Bloody Bozeman Trail. The area was home to such legends as Red Cloud, Sitting Bull, and Crazy Horse. But that didn’t stop gold seekers from flocking to the area.

TOMBSTONE  1881.
What it was like back then: The mines at Tombstone pumped out somewhere around $50 million of silver bullion in a little more than 10 years at the end of the 19th century. The Earp brothers tried to keep the drinking, prostitution, gambling and carousing at bay. People got shot. A lot. Just not actually at the O.K. Corral.

BILLY THE KID

Henry McCarty, aka, William Henry Bonney, aka ,Kid Antrim,aka, Billy the Kid (1859 - 1881)

Legend has it that famous outlaw Billy the Kid had killed as many as 26 men by the time he died, aged just 21 years old, although the total seems more likely to have been under 10. While there’s conflicting information about Billy the Kid’s true name and origins, he is widely reported to have been excellent with a gun. It seems most likely that he was born in an Irish district of New York City on November 23, 1859 and then settled in New Mexico in 1873, after being moved around the country by his mother.
In 1877 – following his engagement in criminal activity such as livestock rustling – Billy the Kid was hired by a wealthy English cattle rancher named John Tunstall in Lincoln County, New Mexico. The Kid’s job was to protect Tunstall and watch over his animals. And he was known for his lightning-fast draw, his lithe frame, and his readiness to fight with his fists if necessary. The Kid is said to have thought highly of his boss, and the two had a mutual respect. So when Tunstall was murdered in cold blood, Billy vowed to exact revenge on the killers.
Billy the Kid’s favorite gun is believed to have been a .44 caliber Colt “Peacemaker,” and he became notorious due to his involvement in the Lincoln County War
For the next year he hung around Fort Sumner on the Pecos River and developed a fateful friendship with a local bartender named Pat Garrett who was later elected sheriff of Lincoln County. As sheriff, Garrett was charged with arresting his friend Henry McCarty, who by now was almost exclusively known as “Billy the Kid”.
At about the same time, Billy had formed a gang, referred to as the “Rustlers” or simply Billy the Kid’s Gang who he survived by stealing and rustling as he did before. The core members of the gang were Tom O’Folliard, Charlie Bowdre“, Tom Pickett, Billy the Kid, “Dirty Dave” Rudabaugh, and Billy Wilson.
Much violence and many escapades ensued, and on July 14, 1881, he was shot and killed by Sheriff Pat Garrett.
source:Legends of America and becomegunsmith.org.
Billy the Kid photo CREDIT: AP

The end of the Gang :

TOM O'FOLLIARD :
During a raid in the town,Garrett appeared and ordered them to halt. Instead, O’Folliard went for his gun and was shot in the chest. In the meantime, Billy the Kid and the rest of the gang, including Tom Pickett, made a hasty retreat out of town. Thomas tried to follow them but was too weak and said to the lawmen, “Don’t shoot Garrett. I’m killed.” He then plead with the sheriff to put an end to his misery but Garrett refused.
He died approximately 45 minutes later and was buried at the old Fort Sumner Cemetery in a plot that was later shared with his “pals” Billy the Kid and Charlie Bowdre. He was just 22 years-old at the time of his death.
TOM PICKETT :
He was married in 1888, but his wife and baby both died in childbirth. He spent the rest of his days gambling, bartending, prospecting for gold and working as a cowboy. However, he did serve a short stint as a U.S. Deputy Marshal. After he was forced to have his leg amputated, Pickett returned to northern Arizona where he died of old age on on May 14, 1934 in Winslow, Arizona at the age of 76.

CHARLIE  BOWDRE:
As they were trapped in a cabin ,Bowdre  passed by a window he was hit in the chest and  screamed, “I’m killed, Billy, they killed me.” Billy responded by pushing him out the door, telling him to get revenge before he died. But, Charlie didn’t have the strength to fire and was soon hit several more times. His body lay there for two more days as the posse kept up the siege, until the outlaws, out of food and water, finally surrendered.
Bowdre was buried next to Thomas O’Folliard at Fort Sumner’s old military cemetery. Billy the kid’s body would soon join with those of his old friends.

BILLY WILSON :
Following the siege at Stinking Springs (near present-day Taiban, New Mexico), he was arrested with the rest of Billy the Kid’s gang after surrendering to Pat Garrett, convicted in December, 1880, and sent to prison in Santa Fe. However, he soon escaped and reverting to his real name, as David L. Anderson, he returned to Texas, where he began ranching, married, and started a family.
In 1896, Pat Garrett helped him to obtain a presidential pardon. Afterwards, he worked as a U.S. customs inspector for a time, before becoming the Terrell County Sheriff in 1905. He was killed in the line of duty in 1918.

"DIRTY "DAVE RUDABAUGH:
On February 18, 1886, Rudabaugh was involved in a cantina card game in Parral, Chihuahua, Mexico which broke up after accusations of cheating. Rudabaugh and a Mexican man faced off and Rudabaugh shot him through the head. When another player drew and fired Rudabaugh put a bullet into his heart. Unable to find his horse, Rudabaugh returned to the cantina, which was now in total darkness. On entering Rudabaugh was shot several times and decapitated with a machete. For the next several days, his killers were said to have paraded through town with his head on a pole.
SOURCE :Kathy Weiser-Alexander

Greek translation :
Ο θρύλος λέει ότι ο γνωστός εγκληματίας Billy the Kid είχε σκοτώσει μέχρι και 26 ανθρώπους εως την στιγμή που σκοτώθηκε, σε ηλικία μόλις 21 ετών, αν και το σύνολο φαίνεται πιο πιθανό να είναι κάτω από 10. Ενώ υπάρχουν αντικρουόμενες πληροφορίες για το πραγματικό όνομα του Billy the Kid και την καταγωγή του.
Αναφέρεται  ότι ήταν εξαιρετικός  με το  όπλο του. Φαίνεται πολύ πιθανό ότι γεννήθηκε σε μια ιρλανδική συνοικία της Νέας Υόρκης στις 23 Νοεμβρίου 1859 και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Νέο Μεξικό το 1873, αφού γύριζε ανα την  χώρα με την μητέρα του.
Το 1877 - έπειτα από μια εμπλοκή του του σε εγκληματική δραστηριότητα, όπως οι ζωοκλοπές, ο Billy the Kid προσελήφθη από έναν πλούσιο Αγγλο κτηνοτρόφο βοοειδών τον John Tunstall στην κομητεία Lincoln του Νέου Μεξικού. Η δουλειά του Kid ήταν να προστατεύσει τον Tunstall και να προσέχει τα ζώα του. Ο  Billy ήταν γνωστός για το άστραπιαίο τράβηγμα του και την ετοιμότητά του να παλαίψει με τις γροθιές του αν χρειαζόταν. Ο Kid λέγεται ότι εκτιμούσε ιδιαίτερα τον έργοδότη του,και οτι ύπήρχε  αμοιβαίος σεβασμός. Έτσι όταν δολοφονήθηκε εν ψυχρό ο Tunstall , ο Μπίλι ορκίστηκε να εκδικηθεί  τους δολοφόνους .
Το αγαπημένο  όπλο του  Billy the Kid πιστεύεται ότι ήταν ένα  Colt 44 "Peacemaker", και έγινε πασίγνωστος λόγω της συμμετοχής του στον πόλεμο του Lincoln County.
Για τον έπόμενο χρόνο τριγύριζε στο Fort Sumner και Pecos River και άνέπτυξε μια μοιραία φιλία με εναν τοπικό μπάρμαν όνόματι Pat Garett που άργότερα έξελέγη σερίφης στην κομητεία Licoln County .Με την ίδιότητα του Σερίφη πλέον, άνατέθηκε στον Garett να συλλάβει τον φίλο του, Henry McCarty, ο όποίος πλέον ήταν άποκλειστικά γνωστός σαν “Billy the Kid”.
 Εκείνη την έποχή ο Billy είχε φιάξει την δική του συμμορία με την όνομασία"The Rustlers" η άπλά, η συμμορία του Billy the Kid που ζούσε απο κλοπές και ζωοκλοπές  όπως παλιότερα.Ο πυρήνας της συμμορίας ηταν οι Tom O’Folliard, Charlie Bowdre“, Tom Pickett, Billy the Kid, “Dirty Dave” Rudabaugh, και Billy Wilson. 
Πολλή βία και πολλές περιπλανήσεις ακολούθησαν και στις 14 Ιουλίου 1881 οταν τελικά πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε από τον Σερίφη Pat Garett.
Tο τέλος της συμμορίας :

TOM O'FOLLIARD :
Στην διάρκεια μιας έπιδρομης στην πόλη ,ο Garrett εμφανίστηκε και τους διέταξε να σταματήσουν. Αντ 'αυτού, O'Folliard προσπάθησε  να πιάσει το όπλο του και πυροβολήθηκε στο στήθος. Εν τω μεταξύ, ο Billy the Kid και η υπόλοιπη συμμορία, συμπεριλαμβανομένου του Tom Pickett, έκαναν μια βιαστική υποχώρηση έξω από την πόλη. Ο Τόμας προσπάθησε να τους ακολουθήσει, αλλά ήταν πολύ αδύναμος και είπε στον Άστυνόμο: "Μην πυροβολείς  Garrett. Είμαι νεκρός ». Στη συνέχεια, παρακάλεσε τον σερίφη να τερματίσει τη δυστυχία του, αλλά ο Garrett αρνήθηκε.
Πέθανε περίπου 45 λεπτά αργότερα και θάφτηκε στο παλιό   νεκροταφείο Fort Sumner σε ένα μέρος που αργότερα μοιράστηκε με τα φιλαράκια του, Billy the Kid και  Charlie Bowdre . Ήταν μόλις 22 ετών κατά τη στιγμή του θανάτου του.

TOM PICKETT :
Παντρεύτηκε το 1888, αλλά η σύζυγός του και το μωρό πέθαναν κατά τον τοκετό.Πέρασε τον ύπόλοιπο καιρό του χαρτοπαίζοντας, μπάρμαν, ψάχνοντας για χρυσό και ως καουμπόης. Ωστόσο, ο ίδιος είχε υπηρετήσει ένα σύντομο χρονικό διάστημα ως βοηθός Μάρσαλ των ΗΠΑ. Αφού αναγκάστηκε να ακρωτηριασει το πόδι του, ο Pickett επέστρεψε στη βόρεια Αριζόνα, όπου πέθανε στις 14 Μαΐου 1934 στο Winslow της Αριζόνα, στην ηλικία των 76 ετών.

CHARLIE  BOWDRE:
Καθώς είχαν παγιδευθεί στην καλύβα, ο Bowdre πέρασε δίπλα απο ένα παράθυρο, χτυπήθηκε στο στήθος και φώναξε: «Είμαι σκοτωμένος, Μπίλι, με σκότωσαν». Ο Μπίλι απάντησε σπροχνωντάς τον έξω από την πόρτα, λέγοντάς του να πάρει εκδίκηση πριν πεθάνει. Αλλά, ο Τσάρλι δεν είχε τη δύναμη να πυροβολήσει και σύντομα χτυπήθηκε πολλές φορές άκόμα. Το σώμα του έμεινε εκεί για άλλες δύο μέρες, καθώς το άπόσπασμα συνέχισε την πολιορκία  μέχρι που οι παράνομοι ξεμένοντας από το φαγητό και  νερό, τελικά παραδόθηκαν.
Ο Bowdre θάφτηκε δίπλα στον Thomas O'Folliard στο παλιό στρατιωτικό νεκροταφείο του Fort Sumner.Σύντομα και το σώμα του Billy θα άκολουθούσε, με έκείνα των παλιών φίλων του.

BILLY WILSON :
Μετά την πολιορκία στο Stinking Springs (κοντά στο σημερινό Τάιμπαν του Νέου Μεξικού) συνελήφθη με την υπόλοιπη συμμορία του Billy the Kid μετά την παραδοσή τους στον Pat Garrett,  καταδικάστηκε τον Δεκέμβριο του 1880, και απεστάλη στη φυλακή της Santa Fe . Ωστόσο, σύντομα δραπέτευσε και επέστρεψε στο πραγματικό του όνομα, σαν Ντέιβιντ Λ. Άντερσον, επέστρεψε στο Τέξας , όπου άρχισε να εκτρέφει ζώα, παντρεύτηκε και ξεκίνησε μια οικογένεια.
Το 1896, ο Pat Garrett τον βοήθησε να λάβει προεδρική χάρη. Έπειτα, εργάστηκε ως επιθεωρητής των τελωνείων των ΗΠΑ για κάποιο χρονικό διάστημα, πριν γίνει Σερίφης στο Terrel County  το 1905. Σκοτώθηκε στη γραμμή του καθήκοντος το 1918.

"DIRTY "DAVE RUDABAUGH:
Στις 18 Φεβρουαρίου 1886, ο Rudabaugh συμμετείχε σε ενα παιχνίδι χαρτιών σε μια καντίνα στο Parral, Chihuahua του Μεξικού, το οποίο διακόπηκε μετά από κατηγορίες για κλέψιμο. Ο Rudabaugh και ένας Μεξικανός βρέθηκαν αντιμέτωποι και ο Rudabaugh τον πυροβόλησε  στο κεφάλι. Όταν ένας άλλος παίκτης τράβηξε και πυροβόλησε, ο Rudabaugh του κάρφωσε μια σφαίρα στην καρδιά του. Μην δυνάμενος να βρει το άλογό του, ο Rudabaugh επέστρεψε στην καντίνα, η οποία ήταν τώρα στο απόλυτο σκοτάδι. Μπαίνοντας μέσα ο Rudabaugh  πυροβολήθηκε πολλές φορές και αποκεφαλίστηκε με μια ματσέτα. Για τις επόμενες μέρες, λέγεται οτι οι δολοφόνοι του  παρέλασαν μέσα από την πόλη με το κεφάλι του σε έναν πάσσαλο.